چگونه برندها مشهور می شوند؟ - مجله پریها

داود احمدی در حاشیه همایش رونق تولید که با حضور صاحبان صنایع و مدیران واحدهای تولیدی استان برگزار گشت، در گفت وگو با خبرنگار خبرنگاران، با بیان این که امروزه دغدغه اکثر مدیران صنایع این است که تولید خود را افزایش داده و بتوانند به تبع آن سود خود را افزایش دهند، اظهار کرد: این موضوع در سال جاری اهمیت بیشتری پیدا کرده و مدیران صنعتی و تولیدی باید بیشتر به آن بپردازند و مواردی که می تواند به این موضوع کمک کند را مورد توجه قرار دهند.

وی ادامه داد: معضل ما این است که خارج از مرزهای کشور، حرفی برای گفتن نداریم؛ درست است که چه به اجبار، به خاطر بسته شدن واردات بسکمک از کالاها و یا به اختیار، بعضی از کالاها در ایران فروخته می شوند، اما اگر بخواهیم آن ها را در بازار دنیای عرضه کنیم حرفی برای گفتن نداریم و حتی در داخل هم نمی توانیم با رقبای و برندهای خارجی رقابت کنیم.

وی افزود: فعالیت کسب و کارهای ما به مثابه این است که هم اکنون که عصر و زمان استفاده از سلاح سرد در جنگ تمام شده است و ما می خواهیم در جنگ با دشمنان و رقبای خودمان که سلاح گرم دارند، از سلاح سرد استفاده کنیم و پیروز شویم، این نشدنی است و این طرز تفکر بسکمک از مدیران منقضی شده است و ما متأسفانه هنوز در ایران در بسکمک از صنایعمان با همان تفکر منقضی کسب وکارمان را مدیریت می کنیم، اما چرا این اتفاق می افتد؟

احمدی بیان نمود: دلیلش این است که متأسفانه مدیران ما به دنبال نتایج فوری می گردند و به دنبال سودهای آنی هستند و خیلی نگاه بلندمدت و استراتژیک ندارند، البته خیلی از مدیران در جواب می گویند که این قدر بازار کنونی متلاطم و پر افت و خیز شده است که نمی شود نگاه استراتژیک داشت و ما در جواب می گوئیم اگر ممکن نبود شرکت های بزرگ دنیا چنین روندی را در پیش نمی گرفتند.

وی ادامه داد: اگر بخواهیم صنعتمان رشد کند و تولیدمان رونق پیدا کند باید در درجه اول کیفیتمان رونق پیدا کند، به دنبال آن باید فروشمان رونق پیدا کند به دنبال آن باید مارکتینگ و بازاریابی مان رونق پیدا کند و در نهایت برندهایمان رونق پیدا کند.

مدرس برندینگ استان یزد در ادامه گفت: وقتی که صنایع کشورمان را موردبررسی قرار می دهیم، می بینیم که بسکمک از آن ها هنوز در گروه تولید محور و تعدادی نیز در دسته فروش محور هستند ولی هنوز صنایع و مدیرانی را در دسته و حوزه بازار محور و برند محور نمی بینیم و این بزرگ ترین ایراد صنعت ماست.

وی شرح داد: اگر بخواهیم سازمان هایی که در ایران هستند را دسته بندی کنیم و برای هرکدام راهکاری در پیشبرد این هدف در نظر بگیریم می توان آن ها را به چهار دسته تقسیم کرد که هرکدام رویکرد مخصوص به خود را دارند.

این مدرس برندینگ گفت: دسته اول سازمان هایی هستند که فقط و فقط به تولید فکر می کنند و هیچ دغدغه دیگری ندارند و اصلی ترین دغدغه شان این است که تیراژ تولید به حدی برسد که هزینه ها را پوشش دهد و مازاد بر آن سودی هم داشته باشند. به این گروه از سازمان ها، سازمان های تولید محور گفته می شود؛ مدیران این سازمان ها بر این عقیده هستند که بدون هیچ فعالیت خاص و مازادی، فقط با تولید کردن، تقاضا وجود دارد و ما می توانیم بفروشیم.

احمدی اظهار کرد: گروه دوم مدیرانی هستند که یک درجه از گروه قبلی ارتقا یافته و متفاوت تر فکر می کنند، آن ها بر این معتقدند که ما باید محصولی باکیفیت تولید کنیم در این صورت این محصول باکیفیت در بازار به فروش خواهد رسید و روی ویژگی ها و تمایزهای محصولشان متمرکز می شوند تا درنهایت محصول باکیفیتی داشته باشند و بازار را در حیطه خود قرار دهند. این دسته سازمان های محصول محور می گویند.

وی ادامه داد: گروه سوم گروهی هستند که عقیده شان بر این است که حتی اگر محصول باکیفیتی هم داشته باشیم باید چاشنی هایی برای فروش محصول وجود داشته باشد و عواملی مثل تخفیف، جشنواره، هدایا می تواند در کنار محصولشان قرار گیرد تا بتوانند محصولشان را راحت تر بفروشند. به این گروه سازمان های فروش محور گفته می شود.

وی مطرح نمود: دسته بعدی گروهی هستند که قبل از این که محصولی را تولید کنند و یا خدمتی را ارائه دهند برای توسعه و رشد محصولات و خدماتشان اصلی ترین چیزی که در نظر می گیرند نیاز مشتری است؛ قبل از این گروه هیچ کدام از صنایع یا گروه ها و سازمان ها به نیاز مشتری فکر نکرده بودند، در این گروه که به آن گروه بازار محور گفته می شود نگاه به مشتری ایجاد می شود و مشتری و نیازهایش در نظر گرفته می شود و رفتار مصرف کننده را تحلیل می کنند و بر مبنای آن محصولی را تولید می کنند که مطابق میل مخاطب و مشتری باشد.

این مشاور و مدرس برندیگ استان بیان نمود: گروه پنجم از فعالین اقتصادی گروهی هستند که به آن ها برند محور گفته می شود. این گروه عقیده شان بر این است که نه تنها ما باید محصولی تولید کنیم که کیفیت داشته باشد و مطابق با نیاز مشتری باشد بلکه فراتر از محصول فیزیکی، ما باید یک ارتباط ذهنی هم با مخاطب برقرار کنیم و بتوانیم یک باور عمیق در ذهن و قلب مخاطب ایجاد کنیم.

احمدی افزود: این گروه عقیده شان بر این است که اگر ما بازاریابی می کنیم و اگر ما محصولی را به مخاطب می فروشیم بهتراست که به دنبال یک رابطه بلندمدت سودآور باشیم که بتوانیم در آینده هم از این رابطه استفاده کنیم.

وی در پایان گفت: اگر بخواهیم روزی برسد که مخاطب ما با انتخاب خودش نه به اجبار بین کالای ما و کالای خارجی، کالای ایرانی را انتخاب کند آن روز، روزی هست که ما توانسته ایم تفکر بازار محور و برند محور را به درستی در ذهن مدیرانمان نهادینه کرده باشیم، تا آن ها هم با تفکری که مدیران دنیا دارند مدیریت می کنند کسب وکارشان را مدیریت کنند.