در جستجوی مشکل پرسپولیس: خستگی یا ناهماهنگی؟ - مجله پریها

بعد از بازی نسبتا امیدوارکننده مقابل صنعت نفت، به نظر می رسید پرسپولیس در گام اول آسیایی اش تیم بهتری نسبت به لیگ برتر باشد اما قرمزها به غیر از دقایقی کوتاه، نمایشی ناامیدکننده ارائه دادند و در کسب نتیجه ناکام بودند. حتی اگر تصور کنیم گل آفساید و اشتباه واضح کمک داور باعث شده پرسپولیس در این بازی از ناحیه داوری متضرر شود اما مدل بازی بازیکنان و تلاش شان برای رسیدن به پیروزی در حدی نبود که بتوانیم این تیم را شایسته رسیدن به پیروزی و کسب سه امتیاز بدانیم.

اینکه پرسپولیس با گل دقایق ابتدایی حریف تا حدودی شوکه شد و این مساله می تواند هر تیمی را به لحاظ روانی بهم بریزد، درست. قدرت فیزیکی بازیکنان پاختاکور و بازیخوانی مربی این تیم از روش حملات پرسپولیس هم جای خود اما تیم برانکو در این مسابقه طراوت لازم را برای ارائه نمایش لازم نداشت.

برانکو در خاتمه این مسابقه از برتری تیمش گفت و به تعداد شوت ها اشاره داشت اما واقعیت این است که از تمام آن 16 شوتی که آقای سرمربی برای برتر خواندن تیمش بیان نمود، 3 موقعیت گل حتمی نمی توانید بیرون بیاورید و حتی برتری آماری نیز نمی تواند تصویری شفاف از برتری کیفی پرسپولیس در این مسابقه بدهد. واقعیت این است که پرسپولیس در این مسابقه هم مسائل شش بازی بعد از تعطیلات نیم فصل را همراه خود داشت. مسائلی که در خط میانی این تیم موج می زند و باعث شده قرمزها در فاز تهاجمی تیمی کم رمق به نظر برسند و به اندازه لازم برای پیروزی موقعیت خلق نکنند.

غیر از این، پرسپولیس در بازی با پاختاکور در فاز دفاع هم مسائلی داشت که پیش از این کمتر نمونه اش را دیده بودیم. غیر از گلی که با اشتباهات سریالی مدافعان و البته در شرایط آفساید به ثمر رسید، فاصله ای که بین خط میانی و خط دفاع پرسپولیس در دقایقی از بازی ایجاد می شد، موقعیت هایی برای حریف ایجاد می کرد و حتی در لحظات خاتمهی در چند نوبت بیم دریافت گل و شکست تیم برانکو در خانه وجود داشت.

فراموش نکرده ایم که پرسپولیس فصل قبل و در هر سه بازی خانگی مرحله گروهی گلی دریافت نکرده بود. حتی در دیدار با السد پرمهره. قرمزها حتی در مراحل بالاتر و در دیدارهای حذفی فصل گذشته خیلی کم گل خوردند اما در این بازی ساختار دفاعی این تیم دچار مشکل بود که حتما در بازی های سخت تر بعدی باید اصلاح شود.

با این وجود حالا همه این پرسش را به صورت جدی تر مطرح می کنند که مشکل فعلی پرسپولیس کجاست؟ چرا این تیم قادر به ارائه بازی های قابل قبول نیست و کیفیت فنی اش اینقدر افت کرده؟ برای جواب دادن به این سوال می توان به مسائل کلی که پیش از این بارها گفته شده اند مثل بدنسازی سنگین پیش فصل، بازی های سنگین متوالی طی یک ماه اخیر و ناهماهنگی و ناآمادگی برخی بازیکنان تازه وارد اشاره کرد اما برخی از این موارد بعد از انجام چند مسابقه، چندان منطقی و پذیرفتنی نیست.

در این شرایط شاید باید دنبال دلایل جدیدی برای افت پرسپولیس در این مقطع از فصل بگردیم. دلایلی که می تواند منطقی یا سطحی باشد. البته شاید همچنان می توان امیدوارانه منتظر بازی های بعد و شکوفا شدن تیم تازه شکل گرفته برانکو بعد از 15 ماه محرومیت از جذب بازیکن نشست اما واقعیت ها را نمی توان نادیده گرفت.

اینکه با از دست رفتن دو امتیاز خانگی در اولین بازی آسیایی کار برای صعود از مرحله گروهی چقدر سخت می شود و تاثیر روانی این تساوی خانگی چقدر در ادامه راه برای تیم پیروز برانکو طی دو فصل اخیر گران تمام خواهد شد یا اصلا به چشم خواهد آمد یا نه را در ادامه راه خواهیم دید اما واقعیت این است که همه دوست دارند پرسپولیس را مثل یکی دو فصل گذشته سرحال و قبراق ببینند. به ویژه که حتی اگر با این ناهماهنگی ها و نمایش های پرنقص بتوان در لیگ داخلی مدعی ماند، در آسیا ماجرا بسیار پیچیده تر پیش خواهد رفت و با ادامه این روند حتی خطر حذفی در مرحله گروهی وجود دارد. اتفاقی که تنها تیم آسیایی حاضر در دو نیمه نهایی اخیر لیگ قهرمانان که یک بار فینالیست شده، با آن غریبه است و با سطح انتظارات هوادارانش هم همخوانی ندارد.

11 - 670