چرا رضاخان راه آهن خلیج فارس- خزر را ساخت؟
به گزارش مجله پریها، در جنگ جهانی قدرتهای جهان با همدیگر میجنگیدند، چون روسیه یک طرف ما و انگلیس در یک طرف ما، امکاناتی داشتند و پایگاهی داشتند، اینها ایران را به اختیار خودشان و بدون اینکه از کسی اجازه بگیرند، وسیله عبور سلاح از یک نقطه به یک نقطه دیگر قرار دادند.
به گزارش گروه رسانه های خبرنگاران، همیشه ساخت راه آهن خلیج فارس - خزر توسط شاه اول پهلوی توسط بعضی خناسان داخلی به عنوان یکی از خدمات رضاخان نام برده می گردد که در نوع خود یک دروغ بزرگ و آشکار است. چرا که عملا با این قلب واقعیت، یک خیانت بزرگ را به سند خدمت این عنصر وابسته تبدیل نموده و برای وی کارنامه تراشی می نمایند.
در همین باره رهبر انقلاب در دیار با نخبگان علمی جوان در تاریخ 1395، 07، 28 فرموده اند: وقتی که یک کشوری در ذیل یک قدرتی تعریف شد، همه امکانات او در واقع به طور خواه یا ناخواه متعلّق میگردد به آن قدرت؛ او می آید از امکانات استفاده میکند، از نفت استفاده میکند، از منابع استفاده میکند، از موقعیّت سوق الجیشی و راهبردی استفاده میکند. در جنگ دنیای، قدرتهای دنیا با همدیگر میجنگیدند، به ما هم ربطی نداشت منتها چون روسیه یک طرف ما و انگلیس در یک طرف ما، امکاناتی داشتند و پایگاهی داشتند، اینها ایران را به اختیار خودشان و بدون اینکه از کسی اجازه بگیرند، وسیله عبور سلاح از یک نقطه به یک نقطه دیگر قرار دادند. این خطّ راه آهن سراسری -که اسمش سراسری بود که سراسری هم نیست- در آن وقت ساخته شد برای خاطر اهداف آنها؛ یعنی یک طرف خلیج فارس است، یک طرف شمال است که منطقه شوروی است؛ انگلیس و شوروی باید با همدیگر وصل میشدند -که در این قضایا حرفهای فراوانی وجود دارد- منابع کشور و بازار کشور میشد مال اینها، متعلّق به اینها، یک کشوری بنشیند تا بیایند مسش را ببرند، فولادش را ببرند، آهنش را ببرند، امکانات گوناگونش را ببرند، نفتش را ببرند، گازش را ببرند با قیمت بخس، بعد هرچه خودشان ساختند که باید فروش برود، باید درآمد برایشان فراوری بکند، آن را بفرستند در این کشور؛ بدون تعرفه، بدون گمرک، بدون هیچ مانع و رادعی آن کشور را بازار سودبخش محصولات خودشان قرار بدهند؛ این، آن چیزی بوده که در ایران قبل انقلاب اتّفاق افتاد.
رهبرانقلاب همچنین در دیدار مردم کازرون در تاریخ 1387، 02، 16 به طور جزئی تر دلیل خیانت اجرا شده رضاخان را مطرح نموده و بیان داشتند: مردم کازرون و کلًا به یک معنا استان فارس، از نظر رژیم طاغوت یک استان مطلوب نبود؛ یک استان مغضوب به حساب می آمد. نگاه کنید به شیراز و ببینید کوشش فرهنگ سازی های طاغوتی را، کوشش استحاله را در آن دوره طاغوت. این را مقایسه کنید با فعالیتهائی که یک دولت باید برای یک استانی مثل استان فارس انجام بدهد؛ از لحاظ عمرانی و آبادانی. می بینید که در رژیم طاغوت کأنه برای آبادانی این استان و ساخت زیربناهای لازم برای رشد این استان، توجهی نشده است. راه های استان مشکل دارند؛ آب استان مشکل داشته است، سدبندی، راه سازی، ایجاد صنایع بزرگ در سرتاسر این استان مورد غفلت قرار گرفته است. استانی در قلب کشور و با این عظمت تاریخی، از لحاظ راه های مواصلاتی و ارتباطی جزو استانهای عقب افتاده محسوب می شده است؛ نمی خواستند. نگاه به این استان و به طور کلی به مسائل کشور در دوران حاکمیت طاغوت، نگاه دلسوزانه، علاج جویانه و معطوف به برطرف مسائل نبود. نگاه، نگاه دیگری بود؛ با محاسبات دیگری بود.
شما ببینید آن روزی که راه آهن به این کشور آمد، آنچه که در وهله اول به ذهن هرکسی می رسید، این بود که مرکز کشور را از راه این استانهای مرکزی- یعنی اصفهان و فارس- به خلیج فارس متصل نمایند؛ این طبیعی ترین کاری بود که در این کشور ممکن بود انجام بگیرد. این ها این کار را نکردند. آن نویسنده سیاسی انگلیسی که خودش سیاستمدار است- وابسته به همان دستگاه استعماری خائنِ به منافع این کشور- در کتابی که نوشته- که ترجمه شده به فارسی- به نام ایران و قضیه ایران، اعتراف می نماید که راه آهن ایران باید از تهران می آمد، از مرکز کشور- از استان اصفهان، از استان فارس- عبور می کرد، می رفت تا می رسید به خلیج فارس؛ اما این کار انجام نگرفت. راه آهن ایران را در دوران طاغوت، در دوران رضا خان، با محاسبه منافع قدرتهائی که دشمنان بزرگ این کشور محسوب می شدند- یعنی انگلیس و روسِ آن روز- کشیدند، اسمش را هم گذاشتند راه آهن سراسری! دروغ محض؛ کدام سراسری؟ برای اینکه جبهه آن روزِ متفقِ جنگ- یعنی انگلیس و روس- بتوانند در دو طرف کشور ما سلاح و مهمات منتقل نمایند، از نفت کشور بتوانند استفاده نمایند، آمدند از بخشی از خلیج فارس، آن هم با یک فاصله ای، راه آهنی کشیدند به تهران؛ از آنجا هم به بخشی از دریای خزر، برای اینکه قشون روس و قشون انگلیس بتوانند به همدیگر متصل شوند و سلاح و تجهیزات و امکانات منتقل نمایند و نفت ایران را بردارند ببرند هرجائی که می خواهند، مصرف نمایند. یعنی سیاست حاکم بر یک عمل عمرانی در کشور که عبارت است از ساخت خط آهن این قدر تحت تأثیر سیاستهای استعماری و نفوذ بیگانگان در کشور انجام می گرفت. آن وقت نتیجه این می گردد که شیراز در قلب کشور راه آهن ندارد. البته به فضل الهی، به توفیق الهی، اولًا در این سالهای دوران انقلاب از لحاظ راه های مواصلاتی در این استان کارهای خوبی انجام گرفته؛ ثانیاً همین خط آهن و همین راه های متصل نماینده این منطقه به مناطق آب و مناطق دیگر کشور، به لطف الهی، به حول و قوه الهی، به دست جمهوری اسلامی انجام خواهد گرفت؛ این کار خواهد شد. این حقِ استان فارس است و باید انجام بگیرد.
منبع:دنیا نیوز
منبع: خبرگزاری تسنیم