پرسپولیس، مدعی ناآماده اما نتیجه گرا - مجله پریها

با آغاز نیم فصل دوم لیگ برتر، باز شدن پنجره های بسته و اضافه شدن بازیکنان جدید به نظر می رسید پرسپولیس که در خاتمه نیم فصل اول به جمع مدعیان رسیده بود، آغازی قدرتمندانه داشته باشد و ضمن ارائه نمایش های مهیج تر همچنان در نتیجه گیری پیروز عمل کند.

البته که پرسپولیس بعد از انجام 5 مسابقه (سه تا در لیگ و دو تا در جام حذفی) همچنان مدعی قهرمانی لیگ برتر است و به نیمه نهایی جام حذفی هم رسیده اما واقعیت این است که نمایش های این تیم به معنای واقعی نگران نماینده و حتی در دقایقی طولانی عذاب آور است. پرسپولیس طی 120 دقیقه بازی با پدیده درست مثل دیدار با استقلال خوزستان در فاز حمله مسائل جدی داشت و حتی با اعمال 4 تغییر در نیمه جلویی زمین باز هم مسائلش حل نشد.

مارکو و برانکو در نیم فصل 50 روزه لیگ برتر درست مثل پیش فصل تمرینات بدنسازی سنگینی برای تیم شان در نظر گرفتند که به نظر می رسید بعد از دو سه بازی بدن ها از سنگینی این تمرینات رها گردد و پرسپولیس به فرم مطلوب خود بازگردد اما تا لحظات خاتمهی این دیدار انفعال و اسیتصال در مدل حملات پرسپولیس مشهود بود.

البته با توجه به فواصل کم بازی ها که هر چهار روز یک بار برگزار می گردد شاید طبیعی باشد که آمادگی بدنی همچنان برای کادر فنی معضل باشد اما سوال اینجاست که با توجه به فشردگی این مسابقات بالاخره این مشکل کی حل خواهد شد؟ مشکل دوم، ناهماهنگی خریدهای جدید پرسپولیس است که چون با بازیکنان قبلی چفت نشده اند، روند حرکتی تیم حتی بعد از 5 بازی، در فاز حمله مشکل دارد.

حالا سوال این است که آیا تا آغاز فصل تازه لیگ قهرمانان آسیا یعنی دو هفته دیگر پرسپولیس تیم منظم، هماهنگ و آماده ای خواهد بود یا تمام این معضلات تا آنجا کش می آید؟

پرسپولیس در نیمه نخست بازی با پدیده تحت تاثیر بازی مالکانه این تیم نهاده شد و حتی گل مساوی هم با یک ضربه کرنر به دست آمد. در واقع پرسپولیس در یک نیمه حتی یک موقعیت گل 50 درصدی هم نساخت. در نیمه دوم با تغییرات اعمال شده در ترکیب، تعادل در مالکیت برقرار شد اما پرسپولیس همچنان در خلق موقعیت عاجز بود. البته هر چه به خاتمه بازی نزدیک شدیم، پدیده عقب تر رفت و در زمین خودش مشغول دفاع شد اما پرسپولیس باز هم برای خلق موقعیت سختی های زیادی کشید و غیر از دو سه موقعیت نصف و نیمه در این زمینه ناپیروز بود.

تیم گل محمدی در دو وقت اضافه هم به بازی کنترلی و دفاعی روی آورد و پرسپولیس مالک میدان بود اما تعداد موقعیت های گل این تیم و درصد خطری که این موقعیت ها ایجاد کرد، جوری نبود که توقع گلزنی ایجاد کند. پرسپولیس در خاتمه پرسپولیس این رقابت در ارائه بازی مالکانه را 56 به 44 برد اما درصد دقت پاس ها و تعداد موقعیت ها نشان می دهد این تیم در فاز حمله مشکل دارد.

تیم برانکو در این مسابقه 120 دقیقه ای کلا 663 پاس داد که 79 درصد آن صحیح بود اما بدتر اینکه طی این دو ساعت باز فقط یازده شوت زد که سه تای آن در چارچوب بود و به نوعی هیچکدام موقعیت گل صد درصد نبود. حالا پرسپولیس در هر دو جام داخلی مدعی جدی قهرمانی است اما جدا از خوشحالی برای آنچه رد زمینه نتیجه گیری رخ داده، در بین طرفداران نوعی نارضایتی از مدل بازی این تیم دیده می گردد. آنها شرایط فعلی تیم محبوب شان را با گذشته و تیمی که 13-12 بازیکن اصلی بیشتر نداشت مقایسه می نمایند و در ذهن شان این سوال وجود دارد که چطور پرسپولیس تقویت شده اما اینقدر خسته نماینده، منفعل در حمله و به صورت کلی بسیار ضعیف تر از قبل بازی می نماید.

طرفداران تیم برانکو را مثل قبل برنده و مقتدر در کسب نتیجه همراه با ارائه بازی زیبا و برتر از تمام تیم های داخلی می خواهند. اتفاقی که فعلا فقط نیمی از آن برقرار است و تعیین نیست این سیرتکامل که برانکو و کادرش در صحبت هایشان بارها و بارها به آن اشاره نموده اند، بالاخره چه زمانی به خاتمه می رسد.

11 - 670