عاقبت نامعلوم آنکارا - مجله پریها

واشنگتن و آنکارا از ابتدا بر سر عمق و طول مناطق امن با هم اختلاف داشتند. آنچه که ترکیه باید مدنظر قرار دهد این است که اقدام نظامی کارساز نخواهد بود، چرا که این کشور با معضلاتی روبرو است؛ به همین دلیل بیش از 3 میلیون پناهنده سوری در ترکیه زندگی می نمایند که هزینه های زیادی را متحمل آنکارا نموده است، ترکیه خواهان خروج این افراد از کشور خود است.

نگرانی دیگر ترکیه ارتباط بین حزب دموکراتیک سوریه ی.پ.گ با پ.ک.ک است به دلیل این نگرانی آنکارا به دنبال استقرار پناهندگان در مناطق کردنشین است تا ترکیب جمعیتی در آن قسمت تغییر یابد و اکثریت کردی نیز از بین رود که قطعا مردم سوریه موافق این اتفاق نیستند و اساسا نیز کار درستی نیست و در نهایت نیز با شکست روبرو خواهد شد. اکنون که آمریکا عقب نشینی نموده ممکن است راه برای ترکیه بازتر شده باشد اما آنکارا مسائل خود را خواهد داشت که می تواند آغازگر یک بحران و تداوم طولانی مدت آن گردد. اقدام احتمالی ترکیه همچنین تبعات بدی را برای منطقه خواهد داشت و قطعا باعث تشدید بحران ها خواهد شد. به نظر می رسد اردوغان برای جبران تضعیف موقعیت خود در حزب عدالت و توسعه پس از انتخابات اخیر شهرداری ها وشوراهای شهر، احتیاج به تشدید بحران خارجی دارد.

از طرف دیگر این اقدام بی احترامی به تمامیت ارضی سوریه است که استقلال و حاکمیت ملی آن کشور را نیز نقض می نماید. به نظر نمی رسد که ترکیه در نهایت بخواهد به صورت گسترده و سازمان یافته عملیات نظامی را در شمال سوریه اجرا کند و ممکن است برای جدی نشان دادن تصمیمشان دست به اقدامات مقطعی بزنند. باید در نظر گرفت که آمریکا نیز به این سادگی دست از حمایت گروه های کردی نخواهد کشید و این موضوع نیز بعید به نظر می رسد. در طرف دیگر قضیه آنکارا با ایران و روسیه روبرو است. تهران و مسکو آشکارا و تلویحی به نوعی نسبت به تحرکات ترکیه در شمال شرق سوریه چشم پوشی نموده اند. ترکیه همچنین در حلب و طرابلس نیز دخالت هایی داشته اما در ادلب نتوانسته به وعده خود عمل کند که این مسائل دارای پیچیدگی های خاصی هستند و بعید به نظر می رسد به زودی حل وفصل گردد. بهترین گزینه برای ترکیه گفت و گو و مذاکره با ایران، روسیه و دولت مرکزی سوریه است تا در این راستا تأمین امنیت منطقه شمال شرق سوریه بر عهده دولت سوریه قرار گیرد.

پیمان قبلی ترکیه با دولت سوریه در خصوص نمودها نیز می تواند احیا گردد تا آنکارا از این بابت آسوده خاطر گردد. در همین حال نیروهای حزب دموکراتیک کرد نیز می توانند مقداری از مرزهای ترکیه فاصله بگیرند تا از نگرانی ترکیه نیز کاسته گردد که البته آمریکایی نیز به نظر می رسد با این موضوع موافق باشد و از آن حمایت کند. البته نباید فراموش کرد که به جز مساله سوریه ترکیه با آمریکا اختلافات دیگری چون خرید سامانه های اس 400 و کنار گذاشته شدن از برنامه های جنگنده اف 35دارد که به نظر نمی رسد این موضوعات هم به زودی حل شوند.

در طرف دیگر قضیه گروه های کردی نیز با توجه به خواسته هایشان به خوبی می دانند که مذاکره با دولت مرکزی سوریه بیشتر به نفع آنان خواهد بود تا اینکه بخواهند با ترکیه وارد جنگ شوند. اما از آنجایی که آمریکا با دولت بشار اسد ارتباطی ندارد و تنها ایران و روسیه با دولت بشار اسد ارتباط دارند باید تحرکاتی انجام گردد تا در پی آن نمودها با دولت اسد نشست داشته باشند تا در ابتدا مسائل خود با دولت اسد را رفع و در وهله دوم خیال دغدغه های ترکیه را در زمینه های سیاسی و امنیتی رفع نمایند.