زبان فارسی در خطر است
به گزارش مجله پریها، رضا امیرخانی می گوید زبان فارسی گویش هایش را از دست داده و از این منظر در خطر است.
به گزارش خبرنگاران، چهارمین جلسه از سلسله نشست های کوتاه با داستان با حضور رضا امیرخانی، سیروس همتی و علی فامیان، و به میزبانی سیدمهدی شجاعی عصر یکشنبه (ششم آبان ماه) در فرهنگسرای اندیشه برگزار گردید.
سیدمهدی شجاعی با ابراز خوشحالی از حضور میرخانی در این نشست، گفت: باید بگویم که او از صاحب قلمان و صاحب سبک های ادبیات داستانی است و از همان جلسه اول، چشم انتظار حضور او بودیم.
در ادامه، رضا امیرخانی در سخنانی کوتاه گفت: حضور من در این جلسه، هیچ ویژگی مثبتی در برابر استاد شجاعی ندارد چرا که من نه بلدم داستان کوتاه بنویسم و نه مهم تر از آن این که بعد از نوشتن آن، می توانم آن را بخوانم. در این جلسه می خواهم قطعه ای را که متناسب با این ایام است بخوانم. امیدوارم که مورد قبول واقع گردد.
او پس از خواندن داستان کوتاه خود، پاسخگویی سوالات تعدادی از حاضران شد. امیرخانی در پاسخ به سوالی درباره رسم الخط نوشتاری در کتاب هایش گفت: همیشه سعی می کنم که رسم الخط را رعایت کنم چرا که زبان فارسی را در معرض خطر می بینم. البته شاید چنین چیزی امروز دیده نگردد اما شاید اگر کمی به عقب برگردیم و تاریخ 150 سال پیش را ببینیم، متوجه می شویم که زبان اداری و رسمی مردم، زبان فارسی بوده است حتی در عثمانی نیز بعضا از زبان فارسی استفاده می شده است. اکنون همه این گویش ها را از دست دادیم و از این منظر، زبان فارسی در خطر است، چرا که مثلا امروز می توانست صاحب یک میلیارد نفر آدم باشد که به این زبان صحبت نمایند، اما اکنون فقط ما هستیم و برادران و خواهران افغانستانی و تاجیکی که البته تاجیکستانی ها نیز رسم الخط متفاوتی دارند؛ بنابراین زبان فارسی در خطر است.
این نویسنده اضافه نمود: در طرف مقابل باید به این سوال پاسخ بدهم که زبان فارسی چگونه می تواند به روز بودن خود را حفظ کند؟ یک زمانی تمدن، با انواع واسطه ها گسترش پیدا می نماید؛ مثلا یک تاجر فارس به جاهای مختلف جهان می رود و زبان خود را در آن جا پخش می نماید. ما در یک دوره قدرتمند هستیم و این کار را انجام می دهیم اما در دوره ای که قدرتمند نیستیم، باید به مسائل دیگری توجه کنیم. برای مثال، ورود لغات جدید به زبان فارسی و ساخت لغات جدید مشکل ساز است و از این منظر لغات جدید به سختی وارد زبان فارسی می شوند و ساخت ترکیبات نیز از آن بسیار سخت می گردد. تمام این توضیحات را دادم تا بگویم که ساخت لغت در زبان فارسی سخت انجام می گردد. بنابراین، اگر من به لغاتی مانند کنجکاو دقت کردم به این دلیل است که شاید بن های آن بعدا در جایی به درد من بخورد. این موضوعی است که من در جدانویسی به آن دقت می کنم. علاوه بر این، یک سری از نرم افزارها به ما یاری می نماید که به درستی بتوانیم لغات را جدا یا سر هم بنویسیم. این کار یک طرح آزمایشی و پایلوت برای من بود که رسم الخطی را امتحان کنم و البته فکر می کنم که قابل خواندن بود و کسی آن چنان مشکل نداشت.
امیرخانی همچنین درباره شیوه تعلیم و تعلم خود گفت: این که بگویم یک نفر به دانشگاه برود و نویسنده بیرون بیاید، شدنی نیست یعنی ما می توانیم به دانشگاه برویم و خیلی متوسط بیرون بیاییم. در حقیقت، نوشتن از جنس علم و می دانم ها نیست. به نظرم به تعبیر علما، نویسندگی از جنس می دانم چگونه است است. شاید بتوان از این منظر آن را با رانندگی مقایسه کرد. شما در کتاب های رانندگی، فقط می فهمید که دنده و گاز و ترمز چیست اما با دانستن آن نمی توانید پشت ماشین بنشیند. یا مثلا، شاید بتوانید علم خودرو را از روی کتاب بفهمید اما مکانیک نمی شوید. من نوشتن را از این جنس می بینم.
در بخش دیگری از نشست علی فامیان، مترجم، درباره ترجمه آثار جایزه اُ. هنری اظهار کرد: ترجمه این آثار با هدف ارائه داستان های ارزشمند جایزه اُ. هنری و ترویج آن در بین علاقه مندان، شروع شد. در این ترجمه ها، آثار ارزشمندی از نویسندگان خوب خارجی وجود دارد. در این جلسه قصد دارم تا یکی از داستان های کوتاه مجموعه این داستان واقعیت دارد را بخوانم. نویسنده این داستان، یک شخص انگلیسی به نام جفری آرچر است. همچنین شخصیت ها و شخصیت پردازی ها نیز به همین گونه است. در انتها، درباره واژه سازی که در این جلسه صحبت شد نیز باید بگویم که این کار به گسترش زبان، یاری زیادی می نماید و از این جهت قابل اهمیت است.
سید هدی شجاعی در بخش انتهایی این جلسه گفت: در جلسه رونمایی از 13 عنوان داستان کوتاه که هفته گذشته در فرهنگسرای رسانه برگزار گردید، اشاراتی کوچک به وضعیت فرهنگ و هنر و مدیران فرهنگی و هنری و سیاست گذاری آنان داشتم. در آن جا به صورت خیلی اشاره گونه، به کوتوله بودن مدیران فرهنگی اشاره کردم. متاسفانه این موضوع، برای عده ای که جناحی به قضیه نگاه می نمایند و نگاهشان این دولت و آن دولت است، بازخورد خوبی نداشته است. این موضوع در حالی است که داستان فارغ از این موضوعات است. باید بگویم که نکته من چیز دیگری است. باید بگویم با این که انقلاب ما فرهنگی است، تقریبا می توان گفت که کمترین عنایت و توجه به مدیریت های بخش فرهنگی در طول این سال ها شده است.
او گفت: باید بگویم که فرهنگ مظلوم ترین بخش در سیاستگذاری های کلان کشور است. آن حرف های من به سیاست گذاری های کلان برمی گشت و ربطی به چپ و راست و جنبه های سیاسی ندارد. در آن جلسه گفتم کشورهایی که پیشرفته تر هستند، اهمیت توجه به مقوله فرهنگ را متوجه شده و فهمیده اند که می توانند با بها دادن به فرهنگیان، شاهد ارتقای سطح فرهنگ شان باشند. در مقابل نیز ما بعضا یا مسیر اشتباه را می رویم و یا راننده هایمان ناشی هستند. متاسفانه مشکل در این بخش و بخش های دیگر این است که ما کمتر به تربیت نیرو توجه داشته ایم و اگر در جایی هم فرد ارزشمندی نفوذ نموده، فردی شبیه به او ساخته نشده است. در انتها نیز عرض کردم که هر کدام از ما باید آستین هایمان را بالا بزنیم و به سهم خود کاری انجام بدهیم. این حرف ها نباید منجر به یاس و ناامیدی بگردد و باید سعی کنیم تا کمبودهای دیگران را با کار بیش تر خود جبران کنیم.
خواندن داستان کوتاه توسط سیروس همتی و سیدمهدی شجاعی از بخش های دیگر این نشست بود.
منبع: خبرگزاری ایسنا