پیش بینی وضعیت مچ بندها و ساعت های هوشمند در سال 2019
به گزارش مجله پریها، مچ بند و ساعت هوشمند هیچ وقت مانند گوشی ها همه گیر نبوده اند زیرا بسیاری از کاربران علاقه ای به استفاده از آن ها ندارند. بیشتر کاربران به دنبال شمردن قدم های خود نیستند و برای دریافت نوتیفیکیشن ها و موارد این چنینی هم صرفاً از گوشی هوشمند خود استفاده می نمایند. اما با نگاه به سال 2018، می توانیم تغییرات زیادی را در صنعت گجت های پوشیدنی مشاهده کنیم.
2018 به ما نشان داد که مچ بندهای هوشمند روزبه روز شباهت بیشتری به انواع ساعت هوشمند پیدا می نمایند و این ساعت ها در زمینه مشخصه های مربوط به پایش سلامتی و تندرستی مرتباً بهتر از گذشته می شوند. اپل همچنان در صنعت ساعت هوشمند حرف اول را می زند و در زمینه پلتفرم Wear OS گوگل همچنان جای خالی ساعت هوشمند پیکسل احساس می شود. در ادامه با نگاه به سال 2018، پیش بینی های کلی خود را در مورد وضعیت این گجت ها در سال آینده مطرح می کنیم.
مچ بندهای هوشمند روزبه روز بهتر می شوند
در سال 2018، حداقل در مقایسه با ساعت های هوشمند، مچ بندهای هوشمند پیشرفت قابل توجهی داشته اند. این مچ بندها مرتباً تواناتر می شوند که این فرایند، به معنای کاهش احتیاج به ساعت هوشمند خواهد بود. البته ما نمی گوییم که مچ بندهای هوشمندی مانند فیت بیت شارژ 3 و گارمین ویوو اسپرت از قابلیت های بیشتری نسبت به ساعت های هوشمند بهره می برند بلکه حرف ما این است که اگر احتیاجی به نمایشگر بزرگ و اپلیکیشن های متعددی نداشته باشید، این مچ بندها به راحتی بیشتر احتیاجهای کاربران را رفع می نمایند.
اگر به دنبال گجت پوشیدنی ای هستید که با استفاده از آن بتوانید به کلیات نوتیفیکیشن ها و آلارم ها-و البته قابلیت های مربوط به پایش فعالیت های جسمانی-دسترسی داشته باشید، بیشتر مچ بندهای هوشمند عرضه شده در سال 2018 از پس این وظایف برمی آیند. به عنوان مثال، شرکت فیت بیت در مورد مچ بند هوشمند شارژ 3 بسیار خوب عمل نموده و با استفاده از آن نه تنها می توانید پاسخ نوتیفیکیشن ها را بدهید، بلکه مثلاً می توانید به وضعیت آب وهوا نگاهی بیندازید. فیت بیت حتی می خواهد پشتیبانی از تعدادی از اپلیکیشن های ثالث را برای این مچ بند هوشمند امکان پذیر کند و این یعنی توانایی های آن تا حد زیادی افزایش می یابد.
در سال 2018، بسیاری از کمپانی ها بالاخره بهانه گجت مذکور برای تعبیه انواع سنسورها مشکل کمبود فضا دارد را کنار گذاشتند. به عنوان مثال می توانیم به مچ بند ویوو اسمارت 4 از شرکت گارمین اشاره کنیم که علی رغم نازک و سبک بودن آن، از انواع و اقسام سنسورها بهره می برد. البته، همچنان مهم ترین محدودیت مچ بندهای هوشمند، اندازه کوچک آن ها است. ما فقط در مورد اندازه نمایشگر صحبت نمی کنیم بلکه شاید در آینده نزدیک باز هم بسیاری از شرکت ها به بهانه قدیمی متوسل شوند و بگویند این گجت ها بسیار کوچک هستند و نمی توان سنسورهای جدیدی در آن ها تعبیه کرد.
اگر سنسورهایی مانند سنسور SpO2 و تراشه های پیشرفته GPS به استاندارد مچ بندهای هوشمند بدل شوند، به دلیل محدودیت فضا، شاید برخی از شرکت ها به ناچار مشخصه هایی را حذف نمایند. البته احتمالاً در سال 2019 چنین اتفاقی رخ نمی دهد، اما تحقق چنین سناریویی همواره امکان پذیر است.
افزایش اهمیت اپلیکیشن های ثالث
در سال 2018 علی رغم تمام پیشرفت های به دست آمده در بین پلتفرم های ساعت هوشمند، بسیاری از کمپانی هایی که از پلتفرم اختصاصی استفاده می نمایند، از لحاظ پشتیبانی از اپلیکیشن های ثالث همچنان به دنبال اپل و گوگل می دوند. در این زمینه، شرکت های فیت بیت و سامسونگ بیشترین ضعف را دارند. فیت بیت در سال 2017 با عرضه ساعت هوشمند آیونیک وارد این عرصه شد ولی سیستم عامل اختصاصی سامسونگ که تایزن نام دارد، از قدمت زیادی بهره می برد. اگرچه اپلیکیشن های محبوبی مانند اسپاتیفای بالاخره در حال ورود به پلتفرم های مختلفی هستند، اما در زمینه پشتیبانی از اپلیکیشن های ثالث همچنان ضعف های زیادی دیده می شود.
بخش زیادی از جذابیت پلتفرم های ساعت هوشمند به پشتیبانی از انواع و اقسام اپلیکیشن های ثالث برمی شود. اپل واچ و ساعت های مبتنی بر Wear OS در این زمینه عملکرد بسیار بهتری نسبت به کمپانی های کمتر شناخته شده دارند و تجربه کاربری بهتری را به ارمغان می آورند.
امیدواریم در سال آینده این وضعیت بهبود پیدا کند ولی نمی توانیم با قاطعیت چنین موضوعی را بیان کنیم. اگرچه باید خاطرنشان کنیم که بخشی از این موضوع، به توسعه دهندگان اپلیکیشن ها برمی شود و مطمئناً آن ها عمده وقت خود را صرف دو پلتفرم اصلی می نمایند و به پلتفرم های دیگر توجه کمتری نشان می دهند.
لزوم توجه بیشتر گوگل به Wear OS
ساعت های مبتنی بر Wear OS در حال حاضر در وضعیت عجیب وغریبی قرار دارند و برخی از کارشناسان می گویند برای بهبود این وضعیت، گوگل باید ساعت هوشمند پیکسل را روانه بازار کند. در سال 2016، گوگل برند نکسوس را بازنشسته کرد و گوشی های پیکسل معرفی شدند. گوگل با ارائه گوشی های پیکسل، تجربه کاربری متفاوتی را نسبت به بسیاری از گوشی ها ارائه می نماید و برخلاف بسیاری از گوشی های اندروید، این گجت ها تا چند سال از به روزرسانی های نرم افزاری بهره می برند.
گوگل باید چنین رویکردی را در قبال Wear OS اجرا کند. گوگل با عدم عرضه یک ساعت مبتنی بر Wear OS، نشان می دهد که در مقایسه با اندروید، نسبت به قابلیت های Wear OS اعتماد چندانی ندارد. مطمئناً گوگل نمی خواهد مانند دیگر شرکت ها، ساعت هوشمندی با عملکرد ضعیف و عمر باتری پایین را عرضه کند و احتمالاً تا زمانی که راهکار های بلندمدتی را برای این مسائل پیدا نکند، وارد این بازار نخواهد شد.
در سال های گذشته، گوگل بارها گفته که به بهبود پلتفرم Watch OS برای دیگر شرکت های سازنده ادامه می دهد. با توجه به اینکه در طی سال ها، گوگل به عنوان شرکتی شناخته شده که تمرکز نخست آن بر نرم افزار بوده، چنین رویکردی کاملاً منطقی است ولی باید بگوییم که اخیراً، این شرکت محصولاتی مانند تبلت، لپ تاپ، اسپیکر هوشمند و موارد دیگری را عرضه نموده و در این میان جای خالی یک ساعت هوشمند احساس می شود. شاید در سال 2019 این وضعیت تغییر پیدا کند و شاهد اولین ساعت هوشمند ساخت گوگل باشیم.
اپل همچنان حرف اول را می زند
باید اعتراف کنیم که در صنعت ساعت های هوشمند، گجت های اپل واچ در سطح بالاتری نسبت به رقبا قرار دارند و بخشی از این موضوع، به نحوه کسب وکار اپل برمی شود. اپل بیش از هر چیزی یک کمپانی سخت افزاری است؛ برخلاف گوگل که تمرکز آن عمدتا بر روی ارائه بهترین سرویس های نرم افزاری بوده است. به همین خاطر این شرکت از همان ابتدا از لحاظ سخت افزاری تصمیمات درستی اتخاذ نموده و مرتباً در این زمینه بهتر شده است. اپل واچ در این سال ها یک همراه مؤثر برای آیفون ها بوده و علاوه بر این از لحاظ قابلیت های پایش سلامتی هم مرتباً بهتر شده است. اپل همانند آیفون ها، در هر نسخه جدید اپل واچ، ارتقاهایی را عملی نموده است.
اما در رابطه با گوگل، شاهد یک فاصله زیاد هستیم. این شرکت هرچقدر هم پلتفرم Wear OS را ارتقا دهد، در زمینه نوآوری های سخت افزاری نمی تواند کاری انجام دهد. به همین خاطر هنوز هم بسیاری از ساعت های هوشمند مبتنی بر Wear OS از ویژگی های شاخصی مانند سنسور ضربان قلب و NFC بهره نمی برند. از طرفی دیگر، اپل واچ به حدی پیشرفت نموده که در جدیدترین مدل آن، شاهد ارائه قابلیت نوار قلب هستیم.
ساعت های هوشمند تفاوت های زیادی با گوشی های هوشمند دارند. در این ساعت ها، به خصوص آن هایی که از قابلیت های مربوط به سلامتی بهره می برند، نرم افزار و سخت افزار تا حد زیادی یکپارچه شده است. اگر یک کمپانی نوع خاصی از سنسور ضربان قلب را در ساعت هوشمند ساخت خود تعبیه کند، باید پشتیبانی از آن را در داخل نرم افزار گجت مذکور قرار دهد. به همین خاطر وقتی که یک پلتفرم از یک مشخصه پشتیبانی نمی نماید، معمولاً شرکت های سازنده برای اینکه دچار دردسر نشوند، آن قابلیت موردنظر را در ساعت هوشمند خود ارائه نمی نمایند یا برای این کار باید چالش های زیادی را پشت سر بگذارند. به همین خاطر وقتی که نرم افزار و سخت افزار در یک مجموعه توسعه پیدا نکند، از سرعت نوآوری ها کاسته می شود.
در سال 2019 و تا آینده نزدیک، اپل همچنان در صنعت گوشی های هوشمند حرف اول را خواهد زد اما در مورد گوگل به این راحتی ها نمی توان اظهارنظر کرد.
بهترین ساعت های هوشمند سال 2018
منبع: Android Authority
منبع: دیجیکالا مگ