نیکو کرانچار: بازی های دایی، مهدوی کیا و کریمی را به یاد دارم، تیم فوتبال امید ایران آینده درخشانی دارد - مجله پریها

به گزارش خبرنگاران و به نقل از سایت رسمی فدراسیون فوتبال، نیکو کرانچار این روزها به بهانه دیدار پدر راهی قطر شده و در کنار تیم فوتبال امید ایران حضور دارد، با گذشت یک دهه از روزهایی که در تیم ملی کشورش شاگرد پدر بود، هنوز فاصله زیادی از دوران بازیگری نگرفته و در حالی که رفته رفته برای آغاز عصر مربیگری آماده می شود معتقد است که آینده او در پی یک تصمیم سرنوشت ساز رقم خواهد خورد.

ستاره سابق باشگاه تاتنهام در اردوی قطر کنار بازیکنان جوان تیم فوتبال امید ایران حضور یافته، حضور روحیه بخشی که انگیزه های متفاوتی به اعضای تیم می دهد. با این وجود شاید راستا آینده یکی از مربیان احتمالی فوتبال کرواسی در همین تجربه کوتاه رقم بخورد، جایی که قرار است کرانچار کوچک به مهمترین مسئله سرنوشت ساز زندگی ورزشی خودش پاسخ بدهد؛ مربی بودن یا نبودن، مسئله این است!

می دانیم که بازیکن بزرگی بودی و در باشگاه های معتبر فوتبال اروپا حضور داشتی، نیکو کرانچار راستا فوتبالی خودش را از چه نقطه ای آغاز کرد؟

من کار خودم را به صورت حرفه ای از دینامو زاگرب آغاز کردم. بعد از آن به هایدوک رفتم و سپس از فوتبال کرواسی راهی لیگ جزیره شدم. ابتدا برای پورتموث بازی کردم که پیروز شدیم قهرمان جام حذفی انگلستان شویم و این اتفاق بسیار مهمی بود. بعد از آن به تاتنهام پیوستم و 3 فصل فوق العاده را در آنجا سپری کردم. سپس به دینامو کیف رفتم، بعد از آن هم در کوئینزپارک و گلاسکو بازی کردم.

شما بازیکن تاثیرگذاری برای تیم ملی کرواسی بودی، شاید می توانستی برای باشگاه های بزرگ تری هم بازی کنی، اینطور نیست؟

همه بازیکنانی که فوتبال را از کودکی آغاز می نمایند رویاهای بزرگی دارند. حتما دوست داشتم در بهترین باشگاه های دنیا بازی کنم اما فکر می کنم در این سال ها هم تجربه خوبی داشتم و در تیم های مطرحی مثل تاتنهام بازی کردم. شاید همواره می توان افسوس خورد و گفت از این بهتر هم ممکن بود ولی من راضی هستم و باید بگویم تا همینجا راستا خوبی را پشت سر گذاشتم.

اگر بخواهیم به گذشته بازگردیم حسرت بازی در کدام تیم برایت وجود دارد؟

حسرتی برای من وجود ندارد ولی چون بارسلونا را دوست دارم شاید بتوانم بگویم آرزو داشتم روزی پیراهن بارسا را بپوشم همینطور رم در ایتالیا که دیگر تیم محبوب من است. می توانست اتفاق هیجان انگیزی باشد.

و حسرت کدام افتخار یا کدام جام ملی یا باشگاهی؟

وقتی تازه فوتبال را آغاز نموده اید همه جام ها را می خواهید، دوست دارید به سقف تمامی رویاها برسید. طبیعتا برای من هم این شرایط وجود داشت. با این وجود قهرمانی جام حذفی انگلستان را در کارنامه دارم که اتفاق مهمی است. نمی شود مثل خیالات دوره نوجوانی همه جام های معتبر را فتح کنید. من از همه سوابق خودم راضی و شاد هستم و امروز حسرت هیچ چیزی را ندارم.

کرانچار پدر در پیشرفت فوتبالی نیکو تا چه حد تاثیر داشت؟

شاید بتوانم بگویم در ورود من به فوتبال هیچ تاثیری نداشت. کاملا آزاد بودم و خودم این راستا را انتخاب کردم، هیچ وقت برای کاری ما را مجبور نمی کرد و البته خود من عاشق فوتبال بودم. با این وجود مشورت های پدر و یاری هایش خیلی مهم بود. در کنار او چیزهای زیادی آموختم و فرصت های فوق العاده ای داشتم. در تمرینات حاضر می شدم و بازیکنان بزرگ را از نزدیک می دیدم. آنها الگوهای من بودند و طبیعتا همه اینها مهم بود.

در چه تیمی برای اولین بار شاگرد پدر شدی؟

تیم ملی کرواسی نخستین تجربه کاری مشترک ما بود. در سال 2006 و جام دنیای او سرمربی تیم ما بود. البته قبل از انتخاب پدر در زمان باریچ هم دعوت شده بودم اما به دلیل مصدومیت بازی نکردم. این اولین بار بود که در یک مسابقه رسمی پدرم سرمربی من بود.

بین تو و سایر اعضای تیم تفاوتی قائل بود؟

حتما همینطور بود، همواره بیشتر از همه سر من داد می زد و سخت گیری می کرد.

نخستین شناخت تو از فوتبال ایران به چه زمانی بازمی شود؟

تقریبا در همان مقطع بود به وسیله بازیکنان ایرانی شاغل در اروپا خصوصا بوندسلیگا با فوتبال ایران آشنا شدم. علی دایی، مهدوی کیا و علی کریمی. اینها بازیکنان بزرگی بودند که در کرواسی شناخته می شدند. بازی هایشان را به یاد دارم و اینکه در تیم های بزرگی حضور داشتند. همچنین تیم ملی و باشگاه های ما بارها در بازی های محبت آمیز مقابل ایران قرار گرفتند. خود من هم زمانی مقابل تیم امید ایران در یک بازی محبت آمیز بازی کردم. بلاژویچ سرمربی تیم ملی ایران بود، همچنین شاهد حضور ایران در جام دنیای بودیم. این تیم همواره از نظر قدرت بدنی و همینطور حرکت در زمین مسابقه قدرتمند بود. حالا باید بپذیریم که فوتبال ایران آبرو و اعتبار ویژه ای در دنیا به دست آورده و یکی از قدرت های فوتبال آسیا محسوب می شود.

با وجود این شناخت از توافق پدر برای حضور در فوتبال ایران شاد بودی؟

طبیعتا با توجه به شناختی که داشتم می دانستم ایران یکی از قدرت ها و کشورهای تاثیرگذار در فوتبال آسیا است. مربیان کروات زیادی در این سال ها به ایران آمدند. حضوری که با ایویچ آغاز شد. البته آنها اعتبار و اعتماد زیادی از جانب مردم و مسئولیت فوتبال ایران کسب کردند. پدر من در این سال ها علاقه خاصی به ایران و مردمش پیدا نموده، باید بگویم او عاشق ایرانی هاست و البته همینطور عاشق فوتبال.

کرانچار پدر را در صندلی یک مربی چطور توصیف می کنی؟

یک مربی با دیسیپلین که تصورات و باورهای خاص خودش را دارد. عاشق فوتبال هجومی است و همواره دوست دارد تیم هایش بازی رو به جلویی را ارائه بدهند. برای بازیکنانش اهمیت و احترام ویژه ای برخوردار است و با تمام وجود از آنها دفاع می نماید. کاریزمای بزرگی دارد همچنین همواره از همکاران و اعضای تیمش احترام زیادی دریافت می نماید چرا که می تواند آدم های اطراف خودش را به خوبی جذب کند.

کرواسی همواره یکی از کشورهای فعال در حوزه تربیت مربی بوده، دلیل این ویژگی را چه می دانی؟

ما همواره در طول تاریخ نسل های مختلفی در این حوزه داشته ایم که عملکرد خاص خودشان را داشته اند و به عقیده من در عرصه مربیگری از زمان خودشان جلوتر بودند. یکی از عوامل مهم آموزشگاه آموزش مربیگری کرواسی است که در آنجا با همراهی و همدلی در مورد آخرین یافته های فوتبال صحبت می شود. همه مربیان برای پیشرفت به هم یاری می نمایند. این مسئله بسیار مهمی است. هر مربی کوشش می نماید که دیدگاه و دانش خودش را منتقل کند که اینها به توسعه علمی فوتبال یاری می نماید.

در کرواسی به استعدادها توجه خوبی صورت می گیرد و آنها می توانند به خوبی در زمینه ای که استعداد دارند پیشرفت نمایند.

گفته می شود که کم کم وارد عرصه مربیگری می شوی؟

در واقع هنوز قدم اول را هم بر نداشته ام. به تازگی یک کلاس را سپری کردم اما باید به دنبال مدرک حرفه ای مربیگری باشم. هرچند واقعیت این است که هنوز تصمیم قطعی نگرفته ام. نمی دانم چه می شود اما در حال حاضر کمی خسته هستم و در واقع اشباع شدم. بیش از 30 سال در فوتبال بودم و حالا به مقداری استراحت احتیاج دارم. این کاملا طبیعی است. شاید به این شکل بتوانم تصمیم درستی بگیرم. بعد از آن باید به فکر مطالعه و گذراندن دوره های بعدی مربیگری باشم اما مسئله مهم همین است که هنوز نتوانسته ام تصمیم بگیرم. به زمان بیشتری احتیاج دارم تا در این خصوص فکر کنم. من عاشق فوتبال هستم اما به نوعی با گذشت این سال ها شاید فوتبال زده شده باشم.

و حضور در تمرینات تیم ملی امید ایران؟

خب پدرم اینجاست و خیلی شادم که کنار او هستم. طبیعتا پیروزیت او برایم خیلی مهم است و امیدوارم به تمام اهداف خودشان برسند. برای من هم این چند روز تجربه مهم و جالبی است. تیم امید ایران هم واقعا تیم با استعدادی است که می تواند آینده درخشانی داشته باشد. البته طبیعتا هر تیمی نقاط ضعفی هم دارد. بهترین تیم های دنیا هم نقاط ضعفی دارند اما این تیم بازیکنان خوبی در اختیار دارد که می توانند آینده درخشانی در پیش داشته باشند. مهم این است که نقاط ضعف به موقع شناسایی و برطرف شوند. مسئله مهم این است که در مسابقات رسمی سطح اشتباهات را به پایین ترین میزان برسانید. امیدوارم پدر، همکاران و شاگردانش در تمامی مسابقات خصوصا مرحله مقدماتی المپیک پیروز باشند.

و حرف آخر در مورد جام ملت های آسیا همچنین حضور ایران در این رقابت ها.

بازی های زیادی را تماشا نکردم اما ایران را تیم قدرتمندی دیدم که قطعا می تواند مدعی باشد. البته برای قضاوت درست ضروری است بازی های بیشتری را تماشا کنم اما فکر می کتم ایران یکی از مدعیان اصلی است و می تواند کارهای بزرگی در این تورنمنت انجام دهد. برای تیم ملی ایران در این مسابقات آرزوی پیروزیت دارم و امیدوارم بتواند مردم فوتبال دوست ایران را شاد و راضی کند.