تصاویر پارکر درخشش ناهید مانند آهن گداخته را نشان می دهند - مجله پریها

نماهای تازه در حقیقت در سال 2021 زمانی که فضاپیما برای چهارمین بار از کنار سیاره زهره گذر کرد، ثبت شدند. پارکر در اصل از گرانش سیاره برای نزدیک تر شدن به هدف اصلی خود یعنی خورشید استفاده می نماید اما متخصصان مأموریت به کاربرد شگفت انگیز کاوشگر به عنوان ابزاری برای مطالعه سیاره خواهر زمین هم پی برده اند.

طبق اعلام ناسا، ابزار تصویرگر میدان گسترده کاوشگر خورشیدی پارکر (Wide-field Imager for Parker Solar Probe) یا ویسپر (WISPR) از سراسر سمت شب ناهید در طول موج های طیف مرئی و نزدیک فروسرخ تصویربرداری نموده است. نکته جالب این است که ویسپر برای گرفتن تصاویری از تاج خورشیدی، ناحیه پلاسما در اطراف خورشید، طراحی شده است اما تیم پارکر در کمال تعجب دریافته است که این ابزار می تواند از میان جو غلیظ سیاره زهره هم ببیند.

برایان وود (Brian Wood) فیزیکدان آزمایشگاه تحقیقاتی نیروی دریایی آمریکا گفت: ناهید سومین جرم درخشان در آسمان است اما تا همین اواخر اطلاعات زیادی درباره ظاهر سطح آن نداشتیم زیرا دید ما از آن به وسیله یک جو غلیظ مسدود شده است. اکنون انتها برای نخستین بار از فضا، سطح آن را در طول موج های مرئی می بینیم.

این تصاویر به دانشمندان امکان می دهد تا ویژگی های سطحی مانند پهنه های قاره ای، دشت ها و فلات های سیاره را تشخیص دهند. ناسا اظهار داشت که داده های تازه اطلاعات ارزشمندی درباره ساختار زمین شناختی و تاریخچه سیاره ارائه می دهند.

طولانی ترین طول موج های نور مرئی می توانند به ابرهای زهره نفوذ نمایند و ابزار WISPR کاوشگر پارکر آن را به عنوان یک درخشش ضعیف در سمت شب سیاره و زمانی که این طول موج ها در نور خورشید پنهان نمی شوند، تشخیص می دهد. منطقه ها روشن در تصاویر گرم تر هستند و منطقه ها سردتر تاریک تر دیده می شوند. وود گفت: سطح ناهید حتی در سمت شب حدود 860 درجه است. به میزان ای داغ که سطح صخره ای آن به شدت می درخشد، مانند یک قطعه آهن گداخته که از کوره بیرون آمده باشد.

اینکه ویسپر چنین قابلیتی دارد، در سومین پرواز پارکر در جولای 2020 آشکار شد. نمای جزئی زهره در این گذر نزدیک، تیم مأموریت را غافلگیر کرد. بنابراین آن ها همه چیز را برای رویارویی بعدی آماده کردند. چهارمین سفر پارکر به دور زهره به گونه ای بود که کبه خوبی اوشگر می توانست کل قسمت شب سیاره را هنگام عبور سریع خود به تصویر بکشد.

این تیم با مقایسه تصاویر تازه با نقشه های توپوگرافی از پیش موجود که به وسیله رادار تهیه شده اند، ویژگی های سطحی را شناسایی کردند؛ ازجمله نماهای راداری که در طول مأموریت ماژلان (Magellan) ناسا در دهه 1990 میلادی ثبت شده بودند. از ویژگی های قابل مشاهده در تصاویر تازه می توان به منطقه قاره ای آفرودیت ترا (Aphrodite Terra)، فلات تلوس رجیو (Tellus Regio) و دشت های هامونه آینو (Aino Planitia) اشاره نمود. این تیم حتی هاله ای را در اطراف زهره مشاهده کردند که نتیجه برخورد اتم های اکسیژن با جو است.

داده های تازه برای دانشمندان دیگر هم جالب توجه خواهد بود، زیرا با توجه به اینکه کانی های گوناگون در طول موج های خاصی می درخشند، می توان از آن ها برای تشخیص مواد معدنی در سطح زهره استفاده کرد. بعلاوه می توان تاریخچه این سیاره و اینکه چگونه فعالیت های آتشفشانی ممکن است در تکامل جو غلیظ آن نقش داشته باشند را روشن کند.

عکس کاور: سمت شب سیاره ناهید از نگاه کاوشگر پارکر

Credit: NASA/APL/NRL

منبع: Gizmodo