چرا تخت جمشید را سیل نبرد؟ ، فیلم - مجله پریها

ایسنا: پایگاه جهانی پرسپولیس (تخت جمشید) با اشاره به بارندگی های اخیر که بسیاری از شهرها از جمله شیراز را دچار آبگرفتگی و سیلاب شدید کرد، توضیح داد: دوراندیشی و مهندسی دفع آب در دوره هخامنشی در تختگاه تخت جمشید، این شاهکار معماری ایران زمین را از خطر سیلاب مصون داشته است.

این پایگاه همچنین ویدئویی را که 25 دی ماه 1400 و در روزهایی که استان های جنوبی ایران با بارندگی پی در پی دچار سیلاب و آبگرفتگی های شدید شده بودند، از تخت جمشید (پرسپولیس) گرفته شده است، منتشر کرد و در توضیح آن نوشت: در این فیلم خروجی آبراهه های تخت جمشید نشان داده می شود که در گوشه جنوب شرقی تختگاه، قرار گرفته است و آبِ تمامی شبکه کانال های زیرزمینی به آن منتهی شده است و از آن جا به سمت برزن جنوبی جاری می شود.

این خروجی بین سال های 90 تا 93 از طریق تیمی از باستان شناسان و مرمتگران به سرپرستی دکتر علی اسدی شناسایی و کاوش شد و در نهایت، مشکل آبگرفتگی بناهای تختگاه، به طور اساسی برای همواره رفع شد.

خوشبختانه با درایت و تدبیر مهندسان نابغه هخامنشی و لایروبی کانال های دفع آب و کاوش های صورت گرفته در چند سال اخیر به همت مدیران تخت جمشید و کاوشگران سختکوش این کانال ها، مجموعه میراث جهانی تخت جمشید بدون مشکل سیلاب روزهای بارانی را سپری می کند.

این ویدئو را محسن سعیدی و فضل الله محمدزاده از اعضای کاوش فصل اخیر آبراهه های تخت جمشید تهیه کرده اند.

تخت جمشید تا سال 1391 با مشکل آبگرفتگی و تجمع آب روبرو بود. علی اسدی، باستان شناسی که آبراهه های تخت جمشید را کاوش کرده است، قبلا در این باره توضیح داده بود که تا سال 91 به دلیل مسدود بودن راستا خروجی آبراهه های تخت جمشید، این مجموعه همواره در فصل های پرآب با مشکل دفع آب و فاضلاب روبرو بود که موجب بروز مسائل شده بود، به گونه ای که همواره شاهد انباشت حجم زیادی آب در این مجموعه جهانی و آسیب به آثار آن بودیم. روشی که برای تخلیه این آب ها در نظر گرفته می شد گذاشتن پمپ در بخش هایی از کانال های زیرزمینی تخت جمشید بود و از این طریق، آب جمع شده در آبراهه ها از راستای به بیرون از تخت گاه هدایت می شد.

سال 91 علی اسدی و تیم باستان شناسی اش عملیات کاوش سیستم دفع آب 2500 ساله در پرسپولیس را آغاز کردند که 110 روز طول کشید. اسدی این کاوش را پرخطر توصیف کرده و گفته بود: با وجود ریزش دیواره ها و عمق زیاد کارگاه، این کاوش یکی از کاوش های پرخطر باستان شناسی به حساب می آمد که بدون مشکل به نتیجه رسید.