10 شگفتی طبیعی برتر استرالیا - مجله پریها

اگرچه موج‌سواری عالی بی‌تردید یکی از جذابیت‌های بزرگی است که مسافران را به استرالیا می‌کشاند، اما این کشور چیزی فراتر از امواج عظیم صخره‌ای دارد. قابل درک است که دیدن کانگوروها، کوالاها، والابی‌ها و شترمرغ‌های استرالیایی (ایمو) همیشه در صدر لیست دیدنی‌های طبیعی استرالیا برای گردشگران قرار دارد. اما به انصاف، وقتی یکی از آن‌ها را ببینید، احتمالاً آماده خواهید بود تا چیزهای هیجان‌انگیزتری را تجربه کنید.

در سراسر پهنه وسیعی که استرالیا را تشکیل می‌دهد، برخی از متمایزترین شگفتی‌های طبیعی قاره اقیانوسیه پراکنده شده‌اند. مگر اینکه در یک تعطیلات طولانی‌مدت باشید، خیر، فرصت دیدن همه آن‌ها را نخواهید داشت؛ اما دانستن اینکه مشهورترین مکان‌های دیدنی طبیعی استرالیا کدامند و در کجا قرار دارند، به شما در برنامه‌ریزی زمانتان در این کشور شگفت‌انگیز کمک خواهد کرد.

برای دریافت مشاوره و خدمات تخصصی گردشگری و سفر به سراسر دنیا با مجری مستقیم تورهای مسافرتی و گردشگری همراه باشید.

1. دیواره بزرگ مرجانی (The Great Barrier Reef)

غیرممکن است مقاله‌ای درباره شگفتی‌های طبیعی استرالیا باشد و با آنچه احتمالاً شگفت‌انگیزترین آن‌هاست، یعنی «دیواره بزرگ مرجانی» آغاز نشود. دیواره بزرگ مرجانی بین 15 تا 150 کیلومتری ساحل کوئینزلند در شمال شرقی استرالیا قرار دارد و یک پدیده زنده است که چنان عظیم است که به وضوح از فضا دیده می‌شود. این سیستم صخره‌های مرجانی که شامل تقریباً سه هزار صخره کوچکتر است، در مجموع بیش از دو هزار کیلومتر امتداد دارد. اگرچه بخش بزرگی از این صخره‌ها، حدود نهصد جزیره مرتبط با آن و اکوسیستم‌های موجود در این منطقه از دریای مرجان اکنون توسط «پارک دریایی دیواره بزرگ مرجانی» محافظت می‌شوند، اما بخش‌هایی وجود دارد که می‌توانید بدون صرف هزینه‌های نجومی از آن‌ها بازدید کنید.

راه‌های تجربه دیواره بزرگ مرجانی

• با قایق: برای اینکه به درستی به دیواره بزرگ مرجانی نزدیک شوید، باید سوار یکی از کشتی‌های تفریحی دارای مجوز شوید که در منطقه فعالیت می‌کنند. از روی قایق می‌توانید غواصی کنید، اسنورکلینگ (غواصی سطحی) انجام دهید یا صدها گونه از حیات دریایی را از طریق قایق‌های کف‌شیشه‌ای تماشا کنید.

• برای نگاهی نزدیک‌تر: می‌توانید از خدمات کشتی‌های معمولی یا قایق خصوصی از «کاردول» (Cardwell) یا «لوسیندا» (Lucinda) استفاده کنید که شما را در ابتدای مسیر پیاده‌روی «تورزبورن» (Thorsborne Trail) در جزیره ه欣چین‌بروک (Hinchinbrook) پیاده می‌کنند. قبل از این کار، باید برای مجوز ویژه درخواست دهید، زیرا تعداد بازدیدکنندگان این جزیره خالی از سکنه به 40 نفر در روز محدود است. پس از رسیدن، می‌توانید مسیر 32 کیلومتری را پیاده‌روی کنید یا اگر تجهیزات دارید، در امتداد ساحل کایاک‌سواری کنید.

• از طریق هوا: پرواز بر فراز دیواره بزرگ مرجانی با هواپیمای دریایی تنها راهی است که می‌توان عظمت این میراث جهانی یونسکو را به صورت ذهنی درک کرد. اگر زمان بیشتری برای کشف زیبایی‌های این صخره می‌خواهید، می‌توانید پروازی از سیدنی، ملبورن، بریزبن یا کنز (Cairns) به مقصد «ایرل بیچ» (Airlie Beach) بگیرید. از ایرل بیچ می‌توانید به جزیره همیلتون یا جزیره دی‌دریم (Daydream) که هر دو در مجمع‌الجزایر ویتساندی (Whitsunday) هستند بروید، چند روز بمانید و از تورهایی که از آنجا به سمت صخره‌ها می‌روند استفاده کنید.

بهترین زمان برای بازدید بهترین زمان برای بازدید از دیواره بزرگ مرجانی بین ماه می تا اکتبر است، به‌ویژه اگر قصد غواصی دارید. در این زمان از سال آب هنوز به اندازه کافی گرم است و شانس کمتری برای برخورد با عروس‌های دریایی سمی (Stingers) که معمولاً از نوامبر به بعد می‌آیند، خواهید داشت. اگر زمان بازدید خود را درست تنظیم کنید، علاوه بر دیدن صخره‌ها، می‌توانید از رویدادهای فوق‌العاده‌ای مانند فستیوال موسیقی ایرل بیچ که هر ساله در منطقه برگزار می‌شود، لذت ببرید.

2. اولورو (Uluru)

اغلب باورش سخت است که سیاره‌ای که در آن زندگی می‌کنیم تا این حد قدیمی باشد. یکی از گواه‌های قدمت طولانی زمین، برجستگی ماسه‌سنگی قرمز رنگی در مرکز استرالیا است که به نام «اولورو» یا «صخره آیرز» (Ayers Rock) شناخته می‌شود. این تک‌کوه (Inselberg) یکی از مشهورترین نمادهای استرالیا و کوهی کوچک است که دانشمندان قدمت آن را حدود 550 میلیون سال (با اختلاف 20 میلیون سال کمتر یا بیشتر) تخمین زده‌اند. اگرچه اولورو ممکن است مانند یک ساختار سنگی خشک و فاقد حیات به نظر برسد، اما در واقع کاملاً برعکس است. صخره و منطقه اطراف آن از حیات فراوانی پشتیبانی می‌کند، از جمله 400 گونه گیاهی، پرندگان، پستانداران، خزندگان و به‌طور شگفت‌انگیزی، دوزیستان.

بهترین راه‌های تجربه اولورو برای رسیدن به پارک ملی اولورو-کاتا جوتا، می‌توانید از چندین شهر بزرگ از جمله آدلاید، سیدنی، بریزبن و داروین به فرودگاه یولارا (Yulara) پرواز کنید. رانندگی از فرودگاه یولارا تا پارک حدود 25 دقیقه طول می‌کشد. همچنین اگر تصمیم بگیرید در نزدیکی «تفریحگاه صخره آیرز» اقامت کنید، می‌توانید بازدید طولانی‌تری داشته باشید. وقتی به آنجا رسیدید، خواهید دید که بهترین راه برای دیدن صخره و ارتباط با معنویت آن، پیاده‌روی در مسیرهای اطراف آن است. زمان ممتاز برای انجام این کار هنگام طلوع یا غروب خورشید است که تجربه‌ای جادویی‌تر خواهید داشت.

بهترین زمان برای بازدید اولورو در منطقه‌ای با آب‌وهوای بیابانی و پنج فصل قابل تشخیص قرار دارد. آگوست و سپتامبر ماه‌های نسبتاً بهاری هستند که گل‌ها کاملاً شکوفا شده‌اند. آوریل و می هنوز نسبتاً خنک هستند، اما با نزدیک شدن هوای سردتر احتمالاً خزندگان زیادی نخواهید دید چون به خواب زمستانی می‌روند. از دسامبر دوری کنید زیرا هوا برای پیاده‌روی بیش از حد گرم است.

3. دریاچه هیلیر (Lake Hillier)

مکان‌های بسیار کمی در جهان وجود دارد که بتوانید بدنه‌ای از آب به غیرعادی بودن دریاچه هیلیر ببینید. دریاچه هیلیر یکی از کمتر از سی دریاچه با آب صورتی در جهان است. دسترسی به این جاذبه طبیعی در استرالیا آسان نیست زیرا در «جزیره میانی» (Middle Island) در سواحل جنوب غربی واقع شده است. رنگ صورتی این دریاچه شور توسط میکروارگانیسم‌های موجود در آب ایجاد می‌شود. از نظر تاریخی از این دریاچه برای تولید نمک استفاده می‌شد، اما چون پروژه‌ای غیراقتصادی بود، این صنعت دیگر انجام نمی‌شود. اگرچه میزان نمک این دریاچه صورتی با دریای مرده (Dead Sea) برابری می‌کند، اما دریاچه هیلیر به یک تفریحگاه درمانی تبدیل نشده و همان‌طور که طبیعت خواسته باقی مانده است.

راه‌های تجربه دریاچه هیلیر

• از طریق هوا: هواپیماهای کوچک از شهر «اسپرانس» (Esperance) به سمت جزیره میانی پرواز می‌کنند، دور دریاچه هیلیر می‌چرخند بدون اینکه فرود بیایند و سپس به فرودگاه برمی‌گردند. منظره دریاچه از هوا تماشایی است و قطعاً ارزش پرواز تنگ و فشرده یک ساعت و چهل دقیقه‌ای را دارد.

• از طریق دریا: می‌توانید با قایق‌رانی خصوصی یا گروهی از خلیج دوکِ اورلئان به جزیره میانی بروید. پس از رسیدن به دریاچه هیلیر، یک ساعت و نیم فرصت خواهید داشت تا از زیبایی باورنکردنی آن لذت ببرید و سپس برگردید. سفرهای دریایی خصوصی در هر زمانی قابل هماهنگی است، اما سفرهای گروهی تنها زمانی حرکت می‌کنند که رزرو کافی وجود داشته باشد. با شرکت «Esperance Island Cruises» از قبل هماهنگ کنید تا ببینید آیا تاریخ‌های مناسب شما را دارند یا خیر.

بهترین زمان برای بازدید می‌توانید در هر زمانی از سال از دریاچه هیلیر بازدید کنید و هر ماهی که بروید، دریاچه مثل همیشه زیبا و صورتی خواهد بود.

4. دوازده حواری (Twelve Apostles)

اگرچه نمی‌توانید ستون‌های آهکی دریایی بین پرینستون و پورت کمپبل در ساحل جنوبی استرالیا را با جزایر خلیج فانگ‌نگا مقایسه کنید، اما آن‌ها همچنان منظره‌ای چشمگیر هستند. این ستون‌ها که زمانی بخشی از خشکی اصلی بودند، در اثر سایش باد و دریا و فرسایش صخره‌ها شکل گرفته‌اند. این ستون‌ها که اکنون بخشی از پارک دریایی پورت کمپبل هستند، طی هزاران سال از غارها به طاق‌های سنگی و در نهایت به آنچه امروز می‌بینید تبدیل شده‌اند. برای تجربه‌ای واقعاً جادویی، بهتر است این تک‌سنگ‌ها را هنگام غروب خورشید تماشا کنید، زمانی که سنگ‌های سفید تغییر رنگ می‌دهند تا رنگ‌های رنگین‌کمانی آسمان را بازتاب دهند.

راه‌های تجربه دوازده حواری

• با ماشین: رانندگی در «جاده بزرگ اقیانوسی» (Great Ocean Road) یکی از بهترین سفرهای جاده‌ای است که می‌توانید در استرالیا داشته باشید. از ملبورن به سمت جیلونگ (Geelong) حرکت کنید و وقتی به تورکی (Torquay) رسیدید وارد این مسیر فوق‌العاده دیدنی شوید. حدود چهار ساعت رانندگی طول می‌کشد تا به دوازده حواری برسید. اگر می‌خواهید مسیر رفت و برگشت متفاوت باشد، برای بازگشت به ملبورن از بزرگراه پرنسس که مسیری داخلی است استفاده کنید.

• از طریق هوا: برای نگاهی متفاوت و هیجان‌انگیزتر به دوازده حواری، تور هلی‌کوپتر بر فراز ستون‌ها را در نظر بگیرید. محل فرود هلی‌کوپترها را نزدیک مرکز بازدیدکنندگان پیدا خواهید کرد. پروازها در طول روز انجام می‌شوند، اما چون فعالیتی محبوب است، قبل از رسیدن رزرو کنید.

بهترین زمان برای بازدید می‌توانید در هر زمانی از سال از این نماد مشهور استرالیا بازدید کنید، اما هر زمان که بروید، انتظار خلوتی نداشته باشید. شلوغ‌ترین زمان نزدیک غروب است زیرا همه می‌خواهند عکس یادگاری خود را هنگام پایین رفتن خورشید بگیرند؛ بنابراین اگر از شلوغی بیزارید، این زمانی است که باید از آن اجتناب کنید.

5. ساحل وایت‌هیون (Whitehaven Beach)

یک ساحل کامل و دست‌نخورده را تصور کنید؛ ذهن شما احتمالاً تصویری شبیه به ساحل وایت‌هیون می‌سازد، اما نه به آن اندازه تأثیرگذار. ساحل وایت‌هیون یک ساحل با شن‌های سیلیکایی سفید و بکر است که به طول هفت کیلومتر در امتداد ساحل جنوب شرقی جزیره ویتساندی کشیده شده و از نظر معیار سواحل، کمال مطلق است. آنقدر بی‌نقص است که توسط تریپ‌ادوایزر در سال 2021 به عنوان بهترین ساحل جهان انتخاب شد. فرار به سبک جزیره‌های متروکه، بهتر از ساحل وایت‌هیون پیدا نمی‌شود. در اینجا می‌توانید شنا کنید، غواصی کنید، کایاک‌سواری کنید یا در مسیرهای داخلی جنگل تا نقطه دیدبانی بالای تپه پیاده‌روی کنید.

راه‌های تجربه ساحل وایت‌هیون

• کمپینگ: اگر می‌خواهید بیشتر بمانید و ساحل را به طور کامل کاوش کنید، می‌توانید در کمپینگ جنگلی در انتهای جنوبی ساحل چادر بزنید. این کمپینگ توسط محیط‌بانان پارک ملی جزیره ویتساندی مدیریت می‌شود و جاها محدود است (فقط ده محل چادر وجود دارد)، پس اگر می‌خواهید بمانید، از قبل از طریق وب‌سایت پارک رزرو کنید.

• با قایق: حتی اگر نتوانید در ساحل وایت‌هیون کمپ بزنید، می‌توانید با یک سفر دریایی یک‌روزه از ایرل بیچ، بندر شوت (Shute Harbour) و جزیره همیلتون به جزیره ویتساندی بروید. تورهای گروهی و اجاره‌های خصوصی موجود است و اگر مهارت دریانوردی دارید، قایق‌هایی هست که می‌توانید خودتان کاپیتان آن‌ها باشید.

بهترین زمان برای بازدید می‌توانید در هر زمانی از سال از ساحل وایت‌هیون بازدید کنید. جزیره ویتساندی آب‌وهوای نسبتاً پایداری در تمام طول سال دارد، اگرچه بهار و به‌ویژه سپتامبر ماه‌های بهینه محسوب می‌شوند. ژوئن تا آگوست نیز اگر بخواهید نهنگ‌های گوژپشت مهاجر را ببینید عالی هستند. اگر امیدوارید شنا و اسنورکلینگ کنید، از ماه می تا نوامبر صرف‌نظر کنید، زیرا فصل عروس‌های دریایی (Stinger season) است و عروس دریایی جعبه‌ای و گونه کوچکتر اما به همان اندازه سمی «ایروکانجی» در آب حضور دارند.

6. آبشار والامن (Wallaman Falls)

با ارتفاع 305 متر، آبشار والامن بلندترین آبشار تک‌ریزشِ دائمی در استرالیا است. این آبشار در پارک ملی گیرینگون (Girringun) در کوئینزلند به داخل یک استخر می‌ریزد و یکی از تماشایی‌ترین جاذبه‌های طبیعی استرالیاست. این پارک در منطقه‌ای موسوم به «منطقه میراث جهانی استوایی مرطوب» قرار دارد که منطقه‌ای حفاظت‌شده به دلیل تنوع زیستی منحصر‌به‌فردش است و زیستگاه چندین گونه گیاهی، جانوری و بی‌مهره در خطر انقراض می‌باشد.

راه‌های تجربه آبشار والامن

• پیاده: ممکن است این منطقه حفاظت‌شده و غیرقابل دسترسی با خودرو باشد، اما همچنان می‌توانید آن را با پای پیاده کاوش کنید. مسیر کوتاه اما ارزشمند «بانگورو» (Banggurru Trail) از محل کمپینگ شروع می‌شود و به پایه آبشار می‌رسد، جایی که می‌توانید شنا کنید.

• برای رسیدن به یک نقطه دیدبانی مرتفع‌تر، مسیر طولانی‌تر و کمی دشوارتر «جیندا» (Djyinda Trail) را امتحان کنید که به چشم‌اندازی مشرف به آبشار می‌رسد. آگاه باشید که در طول فصل مرطوب (بارانی)، برخی مسیرها ممکن است به دلیل لغزندگی بسته باشند. می‌توانید بسته بودن مسیرها را در وب‌سایت پارک چک کنید.

• اگر می‌خواهید در محل کمپینگ چادر بزنید، باید قبل از ورود برای مجوز درخواست دهید.

• نکته: آبشار والامن در منطقه والامن پارک ملی گیرینگون واقع شده که 51 کیلومتر رانندگی از شهر اینگهام (Ingham) فاصله دارد.

بهترین زمان برای بازدید در حالی که آبشار والامن در تمام طول سال جریان دارد، جریان آب در طول فصل مرطوب که از نوامبر تا آوریل است، قوی‌تر می‌باشد. با این حال، اگر قصد شنا دارید، فصل مرطوب زمان مناسبی نیست زیرا ریزش آب ممکن است بیش از حد قوی باشد و تجربه را خطرناک کند. برای اینکه تجربه دیدن آبشار تا حد امکان فوق‌العاده باشد، سعی کنید صبح‌ها بین ساعت هشت تا ظهر بروید. اگر اواخر بعدازظهر بروید، خورشید به جای تابیدن بر آبشار، پشت صخره پنهان خواهد شد.

7. پینکلز (The Pinnacles)

«پینکلز» یکی از غیرعادی‌ترین مناظر استرالیا را تشکیل می‌دهند. این منطقه‌ای چنان سورئال است که فرازمینی به نظر می‌رسد و بیشتر شبیه سیاره مریخ است تا سیاره زمین. تصور می‌شود که این مجموعه‌های ستون‌های آهکی نوک‌تیز و فرسایش‌یافته، قدمتی بین 25 تا 30 هزار سال داشته باشند. این منطقه در یک ناحیه بیابانی در پارک ملی نامبونگ (Nambung)، در 320 کیلومتری شمال پرث در استرالیای غربی واقع شده است و می‌توانید با رانندگی شخصی یا پیوستن به تورهای سازمان‌دهی شده به آنجا بروید. چندین شرکت، از جمله «Autopia Tours» و «Adams Pinnacle Tours»، تورهای اتوبوسی از پرث به پینکلز برگزار می‌کنند.

راه‌های تجربه پینکلز

• با چرخ (ماشین/دوچرخه): می‌توانید در یک مسیر رانندگی چهار و نیم کیلومتری که از میان سنگ‌ها می‌گذرد، رانندگی یا دوچرخه‌سواری کنید.

• پیاده: برای اینکه بتوانید به تشکیلات آهکی نزدیک شوید، باید بین آن‌ها قدم بزنید و می‌توانید این کار را در مسیر پیاده‌روی یک و نیم کیلومتری «دزرت ویو» (Desert View Walk) انجام دهید.

بهترین زمان برای بازدید پارک ملی نامبونگ در تمام طول سال به روی بازدیدکنندگان باز است. هر زمان که بروید، به یک کارت پارک معتبر نیاز دارید یا باید بسته به تعداد نفرات، هزینه ورودی هر خودرو یا هر نفر را بپردازید. به دلیل نبود آلودگی نوری، این پارک مکانی عالی برای رصد آسمان شب، به‌ویژه کهکشان راه شیری است، اما بازدیدکنندگان شبانه باید حداکثر تا ساعت 9 شب پارک را ترک کنند.

8. پارک ملی کاکادو (Kakadu National Park)

پارک ملی کاکادو بیست هزار کیلومتر مربع از زمین‌های حفاظت‌شده بومیان است که به دلیل اهمیت طبیعی و فرهنگی خود در فهرست میراث جهانی ثبت شده است. این پارک مناظری باشکوه را در بر می‌گیرد و زیستگاه گونه‌های بومی متعدد گیاهی و جانوری است. پارک ملی کاکادو که سه ساعت رانندگی در شرق داروین فاصله دارد، جایی است که می‌توانید زمین‌های استرالیا را در تمام شکوه طبیعی‌شان کاوش کنید، چرا که دست‌نخورده از جامعه مدرن باقی مانده‌اند. در اینجا فرصت‌هایی برای پیاده‌روی در مناطق دورافتاده، ماهیگیری، قایق‌رانی و تماشای پرندگان وجود دارد.

بهترین راه‌های تجربه پارک ملی کاکادو

• با قایق: بخشی از پارک ملی کاکادو شامل تالاب‌های وسیعی به نام «آب زرد» (Yellow Water) است. در تالاب «آب زرد بیلابونگ» تورهای قایق‌سواری برگزار می‌شود که در آن‌ها می‌توانید کروکودیل‌ها، بوفالوها، اسب‌های وحشی و پرندگان زیادی را ببینید.

• پیاده: پیاده‌روی‌های بی‌پایان و متفاوتی وجود دارد که می‌توانید در مناظر کاکادو انجام دهید، اما یکی از بهترین‌ها، پیاده‌روی از میان جنگل‌های موسمی به سمت استخر طبیعی «جیم جیم» (Jim Jim) است که توسط صخره‌های 200 متری احاطه شده است. اگر نمی‌خواهید تنها بروید، می‌توانید به یک تور با راهنما بپیوندید.

• از طریق هوا: تورهای هلی‌کوپتر و هواپیماهای سبک در تمام طول سال فعالیت می‌کنند، اما تماشایی‌ترین زمان برای پرواز بر فراز کاکادو در طول فصل تابستان استوایی است که آبشارها در اوج جریان خود هستند.

بهترین زمان برای بازدید راحت‌ترین زمان سال برای کاوش پارک با پای پیاده، بین ژوئن و آگوست است که به عنوان فصل خشک طبقه‌بندی می‌شود. هوا خنک‌تر است و احتمال بارش باران کمتر است. سپتامبر و اکتبر بهترین زمان برای مشاهده حیات وحش است.

9. جنگل بارانی دینتری (Daintree Rainforest)

در ساحل کوئینزلند، شمال شهر کنز (Cairns)، قدیمی‌ترین جنگل بارانی موجود در جهان قرار دارد. جنگل بارانی دینتری مساحتی بالغ بر 1200 کیلومتر مربع را پوشش می‌دهد و تصور می‌شود که قدمتی در حدود 135 میلیون سال داشته باشد. این جنگل بارانی شامل اکوسیستم‌های متعدد و متفاوتی است که زیستگاه بسیاری از گونه‌های بومی گیاهی و جانوری هستند. در واقع، این منطقه یکی از بزرگترین تنوع‌های زیستی در هر جای جهان را دارد، بنابراین بازدید از آن تجربه‌ای خواهد بود که نمی‌توانید در جای دیگری داشته باشید.

راه‌های تجربه جنگل بارانی دینتری

• با قایق: می‌توانید با یک سفر دریایی در رودخانه دینتری، جنگل بارانی را تجربه کنید. کشتی‌های دارای گواهی اکو (زیست‌محیطی) از مرکز رودخانه دینتری، شمال پورت داگلاس، حرکت می‌کنند و به مدت 60 یا 90 دقیقه دریانوردی می‌کنند.

• پیاده: تورهای طبیعت‌گردی دو یا چهار ساعته در جنگل موجود است که توسط راهنمای محلی هدایت می‌شوند. همچنین می‌توانید به تورهای «مرکز بازدیدکنندگان جنگل بارانی دینتری» بپیوندید که در آنجا یک مسیر پیاده‌روی هوایی، یک برج سایه‌بان (canopy tower) و شانس دیدن پرندگان غیرعادی کاسوآری (Cassowary) استرالیا وجود دارد.

بهترین زمان برای بازدید ماه می تا سپتامبر زمانی است که آب‌وهوا مطبوع‌تر است. هوا خنک‌تر و خشک‌تر است و رطوبت معمولاً بالا، بسیار کمتر است و دما معمولاً بالای 26 درجه سانتی‌گراد نمی‌رود.

10. جزیره کانگورو (Kangaroo Island)

اگرچه جزیره کانگورو در سواحل جنوبی استرالیا محل زندگی حدود چهار هزار نفر است، اما محیطی دست‌نخورده و وحشی دارد که پناهگاه حیات وحش نیز می‌باشد. اینجا یکی از بهترین مکان‌ها در استرالیا برای دیدن حیواناتی مانند کانگوروها و کوالاها و همچنین فک‌ها و شیرهای دریایی است. جزیره کانگورو همچنین مکانی عالی برای شرکت در انواع فعالیت‌های فضای باز در یک محیط طبیعی است. در اینجا می‌توانید شنا کنید، اسنورکلینگ کنید، موج‌سواری کنید، کایاک‌سواری کنید، پیاده‌روی کنید، غارنوردی کنید و حتی شانس خود را در موتور چهارچرخ یا اسکی روی شن (Sandboarding) امتحان کنید.

بهترین راه‌های تجربه جزیره کانگورو جزیره کانگورو حدود 13 کیلومتر دورتر از ساحل آدلاید قرار دارد و از طریق دریا و هوا قابل دسترسی است.

• با قایق: ترددهای منظم از سرزمین اصلی به جزیره کانگورو توسط شرکت‌های «KI Connect» و «Sealink» انجام می‌شود. میانگین زمان سفر دریایی 45 دقیقه است.

• از طریق هوا: می‌توانید با خط هوایی «QantasLink» از فرودگاه آدلاید به جزیره کانگورو پرواز کنید. پرواز حدود نیم ساعت طول می‌کشد.

• با ماشین: جزیره کانگورو در مسیر رانندگی معروف به «Southern Ocean Drive» قرار دارد. این مسیر پیشنهادی 900 کیلومتری بخش بزرگی از ساحل استرالیای جنوبی را در بر می‌گیرد. برای رسیدن به جزیره باید با کشتی حمل خودرو عبور کنید. اگر نمی‌خواهید چنین سفر جاده‌ای طولانی‌ای داشته باشید، می‌توانید پرواز کنید و وقتی آنجا هستید ماشین اجاره کنید.

بهترین زمان برای بازدید جزیره کانگورو در ماه‌های بهاریِ سپتامبر، اکتبر و نوامبر در بهترین حالت منظره‌ای خود قرار دارد. می‌توانید با رفتن در ماه‌های ژوئن، جولای یا آگوست از شلوغی بازدیدکنندگان دوری کنید.