تنها بوکسور حرفه ای دنیا که یک دست دارد - مجله پریها

چاتزیس هنگام تولد یک تومور سرطانی در دست راستش داشت که اگر پزشکان دستش را قطع نمی کردند تا مانع توسعه سلول های سرطانی شوند، باعث مرگ او می شد. او در آن موقع یک نوزاد سه ماهه بود، بنابراین واگلیس کوچک از وقتی به یاد دارد مجبور بود فقط به دست چپش تکیه کند.

او دوران سختی را گذراند، بچه های دیگر اغلب به او زور می گفتند و او را به خاطر دست مصنوعی سه انگشتی اش مسخره می کردند و به او القابی مثل کاپیتان هوک می دادند. این ها باعث شد واگلیس به یک مرد جوان بسیار خشن تبدیل گردد و این خشونت او را به دردسر های زیادی انداخت. او با دوستان ناباب آشنا شد و زیاد دعوا می کرد. تا اینکه در نهایت با بوکس آشنا و عاشق آن شد.

واگلیس اولین تجربه باشگاه بوکس را این گونه توصیف می نماید: مثل اینکه یک زن واقعا زیبا ببینی و در یک نگاه عاشقش شوی. واگلیس 31 ساله حدود 10 سال پیش با بوکس آشنا شد، زمانی که به انگلستان رفته بود تا دومین رشته مورد علاقه اش، آشپزی را دنبال کند.

همان جا بود که با اولین مربی خود، تونی لنگ، آشنا شد که یک باشگاه بوکس داشت و از او دعوت کرد این ورزش را امتحان کند. واگلیس همواره از تماشای بوکس در تلویزیون لذت می برد، اما هرگز تصور نمی کرد روزی خودش دستکش بوکس بپوشد و وارد رینگ گردد. اما وقتی تصورش را کرد، فهمید برای این کار ساخته شده است.

واگلیس با اینکه یک دست نداشت، اما استعداد زیادی از خود نشان داد که با عزم ذاتی او برای غلبه بر چالش ها ترکیب می شد و به او نیرویی می داد که در رینگ تخلیه گردد. مربیان راهی برای اتصال دستکش به دست کوتاهترش پیدا کردند، بنابراین اگرچه یک دست داشت، اما می توانست با هر دو دست مشت بزند.

واگلیس با وجود همه موانعی که با آن روبرو بود، تسلیم نشد و در سال 2015، اولین مبارزه بوکس خود را در میان جمعیت 3000 نفری که شامل خانواده اش هم می شد، انجام داد و پیروز شد.

او اکنون در خانه اش در آتن، مشغول تمرین است و اوقات فراغت خود را صرف آموزش بوکس به دیگران، از جمله معلولان می نماید و امیدوار است داستانش الهام بخش دیگران باشد تا فارغ از محدودیت هایشان رویا های خود را تحقق بخشند. واگلیس می گوید: به کسانی که ممکن است در شرایط مشابه من باشند توصیه می کنم به حرف دیگران گوش ندهند و به حرف دلشان گوش دهند و رویاهایشان را دنبال نمایند.

منبع: odditycentral

پ