چگونه اقامت دائم کانادا بگیریم؟ راهنمای جامع مسیرها، شرایط و هزینه ها - مجله پریها

اگر علاقمند به سفر با بهترین ارزان ترین تور کانادا هستید با ما همراه شوید، با مجری مستقیم تور کانادا از تورنتو، مونترال و ابشار نیاگارا دیدن کنید و بهترین تجربه سفر را داشته باشید.

این مقاله با هدف ارائه اطلاعات موثق، جامع و کاربردی تهیه شده است تا به شما در شناخت مسیرهای مختلف اخذ اقامت دائم کانادا و انتخاب آگاهانه مسیر مهاجرتی متناسب با شرایطتان کمک کند. در ادامه، به بررسی دقیق برنامه‌های اصلی مهاجرتی، شرایط مورد نیاز، هزینه‌ها و فرآیندهای مرتبط خواهیم پرداخت.

مسیرهای اصلی دستیابی به اقامت دائم کانادا

دولت کانادا برنامه‌های مهاجرتی متنوعی را برای جذب نیروهای کار ماهر، کارآفرینان، و همچنین برای الحاق خانواده‌ها ارائه می‌دهد. انتخاب مسیر مناسب بستگی به عواملی چون سن، تحصیلات، سابقه کار، مهارت زبان و اهداف بلندمدت شما در کانادا دارد.

سیستم اکسپرس اینتری (Express Entry): شاهراه متخصصان

سیستم اکسپرس اینتری که در سال 2015 معرفی شد، یک سیستم آنلاین برای مدیریت درخواست‌های مهاجرت اقتصادی به کانادا است و خود به تنهایی یک برنامه مهاجرتی مجزا محسوب نمی‌شود. هدف اصلی این سیستم، انتخاب و گزینش سریع‌تر افرادی است که بیشترین پتانسیل را برای موفقیت اقتصادی و انطباق با جامعه کانادا دارند. این سیستم سه برنامه اصلی مهاجرت اقتصادی فدرال را پوشش می‌دهد:

• برنامه نیروی کار ماهر فدرال (Federal Skilled Worker Program - FSWP): این برنامه برای متخصصانی طراحی شده است که دارای سابقه کار ماهر در خارج از کانادا هستند.

  • شرایط کلیدی: متقاضیان باید حداقل یک سال سابقه کار تمام‌وقت و مستمر (یا معادل آن به صورت پاره‌وقت) در طی 10 سال گذشته در یکی از مشاغل طبقه‌بندی شده در سطوح TEER 0، 1، 2 یا 3 سیستم طبقه‌بندی ملی مشاغل کانادا (NOC) داشته باشند. همچنین، ارائه مدرک زبان انگلیسی یا فرانسه با حداقل نمره CLB 7 در هر چهار مهارت (خواندن، نوشتن، شنیدن و صحبت کردن) الزامی است. متقاضیان باید دارای مدرک تحصیلی معادل حداقل دیپلم دبیرستان کانادا باشند و برای مدارک تحصیلی اخذ شده در خارج از کانادا، گزارش ارزیابی مدرک تحصیلی (ECA) مورد نیاز است. علاوه بر این، کسب حداقل 67 امتیاز از 100 امتیاز ممکن در سیستم امتیازبندی اولیه این برنامه (که عواملی چون سن، تحصیلات، سابقه کار، مهارت زبان، داشتن پیشنهاد شغلی و انطباق‌پذیری را ارزیابی می‌کند) و اثبات تمکن مالی برای پوشش هزینه‌های اولیه زندگی در کانادا ضروری است. یکی از مزایای این برنامه، عدم نیاز به داشتن پیشنهاد شغلی از کانادا در بسیاری از موارد است.

• برنامه مشاغل فنی فدرال (Federal Skilled Trades Program - FSTP): این برنامه مختص افراد ماهر در مشاغل فنی خاص است.

  • شرایط کلیدی: متقاضیان باید حداقل دو سال سابقه کار تمام‌وقت (یا معادل آن به صورت پاره‌وقت) در یک شغل فنی مورد تأیید، طی پنج سال گذشته داشته باشند. این مشاغل فنی باید در گروه‌های TEER 2 یا 3 طبقه‌بندی NOC قرار گیرند. سطح زبان مورد نیاز، حداقل CLB 5 برای مهارت‌های گفتاری و شنیداری و CLB 4 برای مهارت‌های خواندن و نوشتن است. متقاضیان باید یک پیشنهاد شغلی معتبر تمام‌وقت برای حداقل یک سال از حداکثر دو کارفرمای کانادایی داشته باشند، یا گواهی صلاحیت شغلی (Certificate of Qualification) از یک استان یا منطقه کانادا دریافت کرده باشند. اثبات تمکن مالی نیز الزامی است، مگر اینکه متقاضی دارای پیشنهاد شغلی معتبر باشد یا در حال حاضر مجاز به کار در کانادا باشد. این برنامه الزامات تحصیلی خاصی ندارد، اما داشتن مدارک تحصیلی می‌تواند به افزایش امتیاز در سیستم جامع رتبه‌بندی (CRS) کمک کند.

• برنامه تجربه کانادایی (Canadian Experience Class - CEC): این برنامه برای افرادی طراحی شده است که حداقل یک سال سابقه کار ماهر در کانادا دارند.

  • شرایط کلیدی: متقاضیان باید حداقل یک سال سابقه کار ماهر، حرفه‌ای یا فنی در کانادا (در مشاغل طبقه‌بندی شده در سطوح TEER 0، 1، 2 یا 3 سیستم NOC) در طی سه سال گذشته داشته باشند. این سابقه کار باید به صورت قانونی و با مجوز کار معتبر کسب شده باشد. سطح زبان مورد نیاز برای مشاغل TEER 0 یا 1، حداقل CLB 7 و برای مشاغل TEER 2 یا 3، حداقل CLB 5 است. معمولاً برای این برنامه نیازی به اثبات تمکن مالی نیست. همچنین، الزامات تحصیلی خاصی وجود ندارد، اما داشتن تحصیلات می‌تواند امتیاز CRS را افزایش دهد.

نقش سیستم جامع رتبه‌بندی (Comprehensive Ranking System - CRS) و دریافت دعوتنامه (ITA): پس از اینکه متقاضی پروفایل خود را در سیستم اکسپرس اینتری ایجاد کرده و مشخص شد که واجد شرایط یکی از سه برنامه فوق است، وارد استخری از متقاضیان (Express Entry Pool) می‌شود. در این مرحله، متقاضیان بر اساس سیستم جامع رتبه‌بندی (CRS) امتیازدهی می‌شوند. سیستم CRS به گونه‌ای طراحی شده که به طور مستقیم به نیازهای اقتصادی کانادا پاسخ دهد. عواملی مانند سن، سطح تحصیلات، مهارت در زبان‌های رسمی (انگلیسی و فرانسه)، سابقه کار کانادایی و خارجی، داشتن پیشنهاد شغلی، نامزدی استانی، داشتن خواهر یا برادر شهروند یا مقیم دائم در کانادا، و همچنین عوامل مرتبط با همسر (در صورت وجود) در امتیاز نهایی CRS تأثیرگذار هستند. به عنوان مثال، سن بین 20 تا 29 سال حداکثر امتیاز (110 امتیاز) را دریافت می‌کند و مدرک دکترا می‌تواند تا 150 امتیاز به همراه داشته باشد. بهبود هر یک از این عوامل (علت) منجر به افزایش امتیاز CRS و در نتیجه افزایش شانس دریافت دعوتنامه برای اقدام (ITA) (معلول) می‌شود. این یک سیستم پویا است و صرفاً واجد شرایط بودن کافی نیست؛ رقابت بر سر کسب بالاترین امتیاز است، زیرا کانادا به دنبال مهاجرانی است که به سرعت در اقتصاد ادغام شوند.

اداره مهاجرت، پناهندگی و شهروندی کانادا (IRCC) به طور منظم اقدام به برگزاری قرعه‌کشی (Draws) از میان متقاضیان موجود در استخر اکسپرس اینتری می‌کند و برای افرادی که بالاترین امتیاز CRS را دارند، دعوتنامه برای اقدام (ITA) صادر می‌کند. پس از دریافت ITA، متقاضی معمولاً 60 روز فرصت دارد تا درخواست کامل و مدارک مورد نیاز خود را برای اقامت دائم ارسال کند. اکثر درخواست‌های اکسپرس اینتری در مدت زمان 6 ماه یا کمتر پردازش می‌شوند.

نکته قابل توجه، معرفی قرعه‌کشی‌های هدفمند (Category-based draws) است که نشان می‌دهد IRCC به طور فزاینده‌ای به دنبال پر کردن شکاف‌های خاص بازار کار است. این قرعه‌کشی‌ها ممکن است برای متقاضیان با تجربه کاری در مشاغل خاص (مانند حوزه بهداشت و درمان، علوم، فناوری، مهندسی و ریاضیات (STEM)، مشاغل فنی) یا با مهارت بالای زبان فرانسه برگزار شوند. این بدان معناست که متقاضیان باید نه تنها پروفایل عمومی قوی داشته باشند، بلکه باید بررسی کنند آیا مهارت‌هایشان با این دسته‌بندی‌های خاص همخوانی دارد یا خیر و در صورت امکان، مهارت‌های خود را در این راستا تقویت نمایند (مثلاً یادگیری زبان فرانسه). "بهترین" نه تنها به معنای امتیاز CRS بالا، بلکه به معنای همسویی با نیازهای فعلی بازار کار کانادا است و قرعه‌کشی‌های هدفمند ابزاری برای این همسوسازی هستند.

مقایسه برنامه‌های اصلی اکسپرس اینتری

این جدول به شما کمک می‌کند تا به سرعت تفاوت‌های کلیدی بین سه برنامه اصلی اکسپرس اینتری را درک کرده و تشخیص دهید کدام برنامه ممکن است با شرایط شما سازگارتر باشد. درک این تفاوت‌ها برای انتخاب مسیر صحیح توسط شما ضروری است.

برنامه‌های نامزدی استانی (Provincial Nominee Programs - PNP): انتخاب هدفمند استان‌ها

برنامه‌های نامزدی استانی (PNP) به استان‌ها و مناطق مختلف کانادا (به جز کبک و نوناووت) این امکان را می‌دهند که مهاجرانی را که دارای مهارت‌ها، تحصیلات و سابقه کار مورد نیاز برای کمک به اقتصاد آن استان خاص هستند، نامزد کنند. این برنامه‌ها برای افرادی طراحی شده‌اند که قصد دارند در یک استان یا منطقه خاص کانادا زندگی و کار کنند و به توسعه اقتصادی آن کمک نمایند. PNPها تنها یک راه دیگر برای مهاجرت نیستند، بلکه یک ابزار استراتژیک برای استان‌ها جهت رفع نیازهای خاص بازار کار و جمعیتی خود هستند. برای متقاضیان، این به معنای فرصتی برای هدف قرار دادن استان‌هایی است که مهارت‌های آن‌ها در آنجا بیشترین تقاضا را دارد، حتی اگر امتیاز CRS آن‌ها برای برنامه‌های فدرال اکسپرس اینتری به تنهایی کافی نباشد.

چگونگی عملکرد و ارتباط با اکسپرس اینتری: دو مسیر اصلی برای اقدام از طریق PNP وجود دارد:

1. مسیر مرتبط با اکسپرس اینتری (Enhanced Nomination یا Express Entry-aligned stream): در این مسیر، متقاضی ابتدا باید یک پروفایل معتبر در سیستم اکسپرس اینتری ایجاد کند و واجد شرایط یکی از برنامه‌های فدرال (FSWP، FSTP یا CEC) باشد. سپس می‌تواند برای یکی از جریان‌های PNP مرتبط با اکسپرس اینتری در استان مورد نظر خود درخواست دهد یا استان ممکن است بر اساس اطلاعات پروفایل اکسپرس اینتری، برای متقاضی "اعلام علاقمندی" (Notification of Interest - NOI) ارسال کند. در صورت دریافت نامزدی استانی (Provincial Nomination)، متقاضی 600 امتیاز اضافی در سیستم CRS دریافت می‌کند که عملاً دریافت دعوتنامه برای اقدام (ITA) از سوی IRCC را در قرعه‌کشی بعدی تضمین می‌کند.
2. مسیر پایه یا غیرمرتبط با اکسپرس اینتری (Base Nomination یا Traditional PNP stream): در این مسیر، متقاضی مستقیماً به استان مورد نظر خود برای نامزدی درخواست می‌دهد (خارج از سیستم اکسپرس اینتری). اگر استان درخواست را تأیید و متقاضی را نامزد کند، او باید درخواست اقامت دائم خود را به صورت کاغذی یا از طریق پورتال آنلاین اقامت دائم IRCC (و نه از طریق اکسپرس اینتری) ارسال نماید. این مسیر معمولاً زمان پردازش طولانی‌تری نسبت به مسیرهای مرتبط با اکسپرس اینتری دارد.

مراحل کلی اقدام: فرآیند کلی شامل انتخاب استان مناسب بر اساس شرایط و نیازهای بازار کار آن استان، بررسی دقیق شرایط برنامه استانی مورد نظر، ایجاد پروفایل اکسپرس اینتری (در صورت اقدام از طریق مسیر مرتبط)، ثبت ابراز تمایل (Expression of Interest - EOI) در سیستم آنلاین استان (بسیاری از استان‌ها از این سیستم استفاده می‌کنند)، دریافت دعوتنامه برای ارائه درخواست به استان، ارائه درخواست کامل به استان و پرداخت هزینه‌های مربوطه، دریافت گواهی نامزدی استانی، و در نهایت، اقدام برای اقامت دائم کانادا از طریق IRCC است.

هر استان معیارهای خاص خود را بر اساس نیازهای بازار کار و اقتصادی خود تعریف می‌کند. برخی استان‌ها لیست مشاغل مورد نیاز خود را به طور منظم منتشر می‌کنند. به عنوان مثال، استان انتاریو با برنامه OINP، بریتیش کلمبیا با BC PNP، آلبرتا با AAIP، ساسکاچوان با SINP، مانیتوبا با MPNP، نوا اسکوشیا با NSNP، و جزیره پرنس ادوارد با PEI PNP، هر یک دارای جریان‌های متنوعی برای جذب نیروهای کار ماهر، فارغ‌التحصیلان بین‌المللی و کارآفرینان هستند. هزینه درخواست به استان معمولاً بین 250 تا 1500 دلار کانادا متغیر است، به علاوه هزینه‌های فدرال برای بررسی درخواست اقامت دائم.

اگرچه دریافت نامزدی استانی یک گام بزرگ به سوی اقامت دائم است، اما متقاضیان باید "قصد واقعی" برای زندگی و کار در استان نامزدکننده را نشان دهند. این فراتر از یک الزام کاغذی است و می‌تواند در مراحل بعدی (مثلاً هنگام تمدید کارت PR یا درخواست شهروندی) مورد بررسی قرار گیرد. استان‌ها مهاجران را برای کمک به اقتصاد "خودشان" نامزد می‌کنند و بنابراین، انتظار دارند که این مهاجران در همان استان ساکن شوند و به آن متعهد باشند. عدم اقامت در استان نامزدکننده می‌تواند به عنوان ارائه اطلاعات نادرست (misrepresentation) تلقی شود، زیرا اساس نامزدی، تعهد به آن استان بوده است.

اسپانسرشیپ خانوادگی (Family Sponsorship): پیوند دوباره با عزیزانتان در کانادا

برنامه اسپانسرشیپ خانوادگی به شهروندان کانادایی و افرادی که اقامت دائم کانادا را دارند، اجازه می‌دهد تا برخی از اعضای واجد شرایط خانواده خود را برای دریافت اقامت دائم به کانادا بیاورند. این برنامه نقش کلیدی در سیاست‌های مهاجرتی کانادا برای اتحاد مجدد خانواده‌ها ایفا می‌کند.

شرایط اسپانسر (Sponsor): فردی که قصد اسپانسر کردن اعضای خانواده خود را دارد باید:

• حداقل 18 سال سن داشته باشد.
• شهروند کانادا، مقیم دائم کانادا، یا فردی ثبت‌شده تحت قانون سرخپوستان کانادا باشد.
• در کانادا زندگی کند. (شهروندان کانادایی که در خارج از کشور زندگی می‌کنند، تنها در صورتی می‌توانند همسر، شریک زندگی یا فرزند تحت تکفل خود را اسپانسر کنند که قصد بازگشت و زندگی در کانادا را پس از اخذ اقامت دائم فرد اسپانسرشونده داشته باشند. مقیمان دائم باید در زمان اسپانسرشیپ در کانادا زندگی کنند).
• تعهدنامه‌ای را امضا کند که بر اساس آن متعهد به تأمین نیازهای اولیه مالی فرد یا افراد اسپانسرشونده برای مدت زمان معینی می‌شود و اطمینان حاصل کند که آن‌ها به کمک‌های اجتماعی دولتی وابسته نخواهند شد (به جز در موارد مربوط به معلولیت).

چه کسانی را می‌توان اسپانسر کرد (Sponsored Person):

• همسر (Spouse): فردی که به طور قانونی با اسپانسر ازدواج کرده است.
• شریک زندگی عرفی (Common-law partner): فردی که حداقل به مدت 12 ماه متوالی با اسپانسر در یک رابطه زناشویی مانند (conjugal relationship) زندگی کرده است.
• شریک زناشویی (Conjugal partner): فردی که با اسپانسر در یک رابطه متعهدانه به مدت حداقل یک سال بوده است، اما به دلایل خارج از کنترل (مانند موانع قانونی برای ازدواج یا زندگی مشترک، یا محدودیت‌های مهاجرتی) نتوانسته‌اند با هم زندگی کنند. در این برنامه، بار اثبات "اصالت رابطه" (genuineness of the relationship) بر دوش متقاضی و اسپانسر است. IRCC به دقت این روابط را بررسی می‌کند تا از ازدواج‌های مصلحتی برای مقاصد مهاجرتی جلوگیری کند. ارائه مدارک جامع و قانع‌کننده (مانند عکس‌های مشترک در طول زمان، مکاتبات، حساب‌های بانکی مشترک، شهادت دوستان و خانواده) فراتر از گواهی ازدواج، برای نشان دادن تعهد و زندگی مشترک واقعی حیاتی است.
• فرزندان تحت تکفل (Dependent children): معمولاً فرزندان بیولوژیکی یا فرزندخوانده اسپانسر که زیر 22 سال سن دارند و همسر یا شریک زندگی عرفی ندارند. فرزندانی که 22 سال یا بیشتر سن دارند نیز در صورتی که از قبل از 22 سالگی به دلیل یک وضعیت جسمی یا روحی نتوانسته‌اند از نظر مالی خودکفا باشند و به والدین خود وابسته بوده‌اند، می‌توانند تحت تکفل محسوب شوند.
• والدین و پدربزرگ/مادربزرگ‌ها (Parents and Grandparents Program - PGP): این برنامه معمولاً ظرفیت محدودی دارد و فرآیند پذیرش آن اغلب از طریق سیستم ابراز علاقه به اسپانسرشیپ (Interest to Sponsor form) و سپس قرعه‌کشی انجام می‌شود.
• سایر بستگان: در شرایط بسیار خاص، اگر اسپانسر هیچ یک از اعضای خانواده فوق (همسر، شریک، فرزند، والدین، پدربزرگ/مادربزرگ) را برای اسپانسر کردن نداشته باشد و هیچ خویشاوند دیگری نیز (مانند شهروند، مقیم دائم، یا فرد ثبت‌شده تحت قانون سرخپوستان) در کانادا نداشته باشد، ممکن است بتواند برادر، خواهر، خواهرزاده، برادرزاده یا نوه یتیم و زیر 18 سال خود را اسپانسر کند.

تعهدات مالی (Undertaking) و مدت زمان آن‌ها: اسپانسر با امضای تعهدنامه، مسئولیت قانونی تأمین نیازهای اولیه (مانند غذا، پوشاک، مسکن) فرد اسپانسرشونده را برای مدت زمان مشخصی بر عهده می‌گیرد. این تعهد یک قرارداد قانونی جدی با دولت است و حتی در صورت جدایی، طلاق، یا تغییر شرایط مالی اسپانسر، به قوت خود باقی می‌ماند. این یک مسئولیت بلندمدت است که باید قبل از اقدام به دقت در نظر گرفته شود، زیرا هدف آن محافظت از منابع عمومی کانادا و جلوگیری از وابستگی فرد اسپانسرشونده به کمک‌های اجتماعی است. مدت زمان این تعهد بسته به نوع رابطه و استان محل اقامت (به ویژه کبک که قوانین خاص خود را دارد) متفاوت است:

• همسر، شریک زندگی عرفی یا شریک زناشویی: 3 سال.
• فرزند تحت تکفل (اگر در زمان امضای تعهدنامه زیر 22 سال باشد): 10 سال از زمان مقیم دائم شدن فرزند، یا تا زمانی که فرزند به سن 25 سالگی برسد (هر کدام زودتر اتفاق بیفتد).
• فرزند تحت تکفل (اگر در زمان امضای تعهدنامه 22 سال یا بیشتر داشته باشد): 3 سال از زمان مقیم دائم شدن فرزند.
• والدین یا پدربزرگ/مادربزرگ: 20 سال.
• سایر بستگان واجد شرایط: 10 سال.

مدت تعهدات مالی در اسپانسرشیپ خانوادگی

فرآیند اقدام و هزینه‌ها: فرآیند اسپانسرشیپ معمولاً شامل دو درخواست است که باید همزمان ارسال شوند: درخواست اسپانسر برای ارزیابی واجد شرایط بودن به عنوان اسپانسر، و درخواست فرد اسپانسرشونده برای اقامت دائم. این درخواست‌ها عموماً به صورت آنلاین از طریق وب‌سایت IRCC ارائه می‌شوند. هزینه‌ها شامل هزینه بررسی پرونده، حق اقامت دائم (RPRF) و هزینه انگشت‌نگاری (بیومتریک) است. به عنوان مثال، هزینه کل برای اسپانسرشیپ همسر یا شریک زندگی حدود 1205 دلار کانادا (شامل RPRF و هزینه اسپانسرشیپ) و برای هر فرزند تحت تکفل حدود 170 یا 175 دلار کانادا است. هزینه انگشت‌نگاری برای هر نفر 85 دلار کانادا و برای یک خانواده (دو نفر یا بیشتر) حداکثر 170 دلار کانادا است. استان کبک شرایط و تعهدات مالی اضافی و فرآیند خاص خود را برای اسپانسرشیپ دارد که متقاضیان ساکن کبک باید آن‌ها را نیز برآورده کنند.

مهاجرت از طریق سرمایه‌گذاری و کارآفرینی: فرصتی برای صاحبان کسب‌وکار

کانادا از طریق برنامه‌های خاصی به دنبال جذب کارآفرینان و سرمایه‌گذارانی است که می‌توانند به رشد اقتصادی و ایجاد اشتغال در این کشور کمک کنند.

• ویزای استارتاپ (Start-up Visa Program - SUV): این برنامه برای کارآفرینان مهاجری طراحی شده است که دارای ایده‌های کسب‌وکار نوآورانه و مقیاس‌پذیر هستند و پتانسیل ایجاد شغل برای کانادایی‌ها و رقابت در سطح جهانی را دارند. این مسیر، مسیری جذاب برای کارآفرینان است، اما نیازمند یک ایده واقعاً نوآورانه و توانایی متقاعد کردن سازمان‌های حمایتی است که خود فرآیندی رقابتی و چالش‌برانگیز است. پاداش آن اقامت دائم است، اما ریسک عدم موفقیت ایده یا کسب‌وکار نیز وجود دارد، هرچند دولت کانادا با عدم سلب اقامت دائم در صورت شکست کسب‌وکار، ریسک مهاجر را تا حدی کاهش می‌دهد تا نوآوری را تشویق کند.

  • شرایط کلیدی:
    1. داشتن یک کسب‌وکار واجد شرایط (Qualifying business): هر متقاضی (تا سقف 5 نفر در یک استارتاپ) باید حداقل 10٪ از حق رأی در شرکت را داشته باشد و مجموع حق رأی تمامی متقاضیان و سازمان حمایتی تعیین‌شده باید بیش از 50٪ باشد. کسب‌وکار باید در کانادا ثبت (incorporate) شود، مدیریت فعال و مستمر آن از داخل کانادا صورت گیرد و بخش قابل توجهی از عملیات اصلی کسب‌وکار در کانادا انجام شود.
    2. دریافت نامه حمایت (Letter of Support - LOS) از یک سازمان تعیین‌شده توسط دولت کانادا (Designated Organization). این سازمان‌ها به سه دسته تقسیم می‌شوند:
       • صندوق‌های سرمایه‌گذاری خطرپذیر (Venture capital funds): نیاز به تضمین حداقل سرمایه‌گذاری 200,000 دلار کانادا در استارتاپ شما.
       • گروه‌های سرمایه‌گذار فرشته (Angel investor groups): نیاز به تضمین حداقل سرمایه‌گذاری 75,000 دلار کانادا.
       • انکوباتورهای کسب‌وکار (Business incubators): نیاز به پذیرش در یکی از برنامه‌های انکوباتوری آن‌ها. در این حالت، حداقل سرمایه‌گذاری الزامی از سوی خود انکوباتور وجود ندارد. متقاعد کردن این سازمان‌ها مبنی بر اینکه ایده کسب‌وکار شما ارزش حمایت را دارد، بخش مهمی از فرآیند است.
    3. مهارت زبان: متقاضیان باید حداقل سطح CLB 5 در زبان انگلیسی یا NCLC 5 در زبان فرانسه را در هر چهار مهارت (خواندن، نوشتن، شنیدن و صحبت کردن) از طریق آزمون‌های معتبر اثبات کنند.
    4. تمکن مالی: متقاضیان باید نشان دهند که پول کافی برای تأمین هزینه‌های اولیه زندگی خود و خانواده‌شان پس از ورود به کانادا را دارند. این مبلغ توسط IRCC تعیین می‌شود و به تعداد اعضای خانواده بستگی دارد (به عنوان مثال، برای یک نفر در سال 2024، 14,690 دلار کانادا). این پول نباید از شخص دیگری قرض گرفته شده باشد.
  • مزایا: این برنامه مسیر مستقیمی برای اخذ اقامت دائم کانادا برای متقاضی اصلی و اعضای خانواده‌اش (همسر و فرزندان تحت تکفل) فراهم می‌کند. امکان اقدام گروهی تا 5 نفر برای یک ایده استارتاپی وجود دارد. از تاریخ 3 اکتبر 2024، متقاضیان ویزای استارتاپ می‌توانند برای یک مجوز کار باز (Open Work Permit) سه ساله درخواست دهند تا در حین بررسی پرونده اقامت دائم خود، بتوانند در کانادا کار و زندگی کنند. یکی از مزایای مهم این برنامه این است که حتی اگر کسب‌وکار استارتاپی پس از اخذ اقامت دائم با شکست مواجه شود، اقامت دائم متقاضیان سلب نخواهد شد.
  • فرآیند و مدت زمان: فرآیند کلی شامل تحلیل ایده تجاری، بررسی شرایط ویزا، مذاکره با سازمان‌های حمایتی مورد تأیید، تهیه یک بیزنس پلن جامع، دریافت نامه حمایت (LOS)، ثبت درخواست ویزای استارتاپ و اقامت دائم، و در نهایت راه‌اندازی کسب‌وکار در کانادا است. مدت زمان پردازش درخواست اقامت دائم از طریق این برنامه می‌تواند بین 12 تا 41 ماه متغیر باشد.

• برنامه خوداشتغالی فدرال (Federal Self-Employed Program): این برنامه برای افرادی طراحی شده بود که دارای سابقه کار مرتبط در فعالیت‌های فرهنگی یا ورزشی هستند و قصد و توانایی ایجاد سهم قابل توجهی در زندگی فرهنگی یا ورزشی کانادا را دارند.

  • شرایط کلیدی (پیش از توقف برنامه): متقاضیان باید حداقل دو سال سابقه کار مرتبط در پنج سال گذشته، قبل از تاریخ درخواست، داشته باشند. این سابقه می‌توانست به صورت خوداشتغالی در فعالیت‌های فرهنگی یا ورزشی، یا مشارکت در سطح جهانی در این فعالیت‌ها باشد. زمینه‌های فرهنگی شامل هنرمندان، نویسندگان، طراحان، موسیقی‌دانان و مشاغل مشابه بود و زمینه‌های ورزشی شامل ورزشکاران، مربیان و داوران می‌شد. متقاضیان همچنین باید حداقل 35 امتیاز از 100 امتیاز ممکن را در سیستم امتیازبندی خاص این برنامه کسب می‌کردند که عواملی چون تجربه، تحصیلات، سن، مهارت زبان و انطباق‌پذیری را ارزیابی می‌کرد.
  • وضعیت فعلی برنامه: نکته بسیار مهم: اداره مهاجرت، پناهندگی و شهروندی کانادا (IRCC) اعلام کرده است که پذیرش درخواست‌های جدید برای برنامه خوداشتغالی فدرال از تاریخ 30 آوریل 2024 متوقف شده است. انتظار می‌رود این توقف تا ژانویه 2027 ادامه یابد. این اطلاعات برای متقاضیان بالقوه این برنامه حیاتی است. توقف برنامه خوداشتغالی فدرال، گزینه‌های هنرمندان و ورزشکاران را برای مهاجرت مستقیم به کانادا از این طریق محدودتر می‌کند. این افراد ممکن است نیاز به بررسی دقیق‌تر برنامه‌های نامزدی استانی (PNP) که ممکن است جریان‌های خاصی برای هنرمندان یا کارآفرینان داشته باشند، یا حتی مسیرهای مبتنی بر پیشنهاد شغلی در حوزه تخصصی خود از طریق سیستم اکسپرس اینتری (در صورت واجد شرایط بودن) داشته باشند. این امر نیاز به خلاقیت و انعطاف‌پذیری بیشتری از سوی این گروه از متقاضیان دارد.
  • مزیت (در صورت فعال بودن): این برنامه مسیر مستقیمی برای اخذ اقامت دائم کانادا ارائه می‌داد.

مهاجرت به استان کبک (Quebec Immigration): مسیری متفاوت با فرهنگ فرانسوی

استان کبک، به دلیل توافق خاصی که با دولت فدرال کانادا دارد، سیستم مهاجرتی متمایز و مستقل خود را برای انتخاب مهاجران اقتصادی و سایر دسته‌ها اجرا می‌کند. متقاضیانی که علاقه‌مند به زندگی و اقامت در استان کبک هستند، باید ابتدا توسط دولت استانی کبک انتخاب شوند و گواهی انتخاب کبک (Certificat de sélection du Québec - CSQ) دریافت کنند. پس از دریافت CSQ، آن‌ها می‌توانند برای اقامت دائم به اداره مهاجرت، پناهندگی و شهروندی کانادا (IRCC) درخواست دهند. انتخاب کبک به عنوان مقصد مهاجرت تنها یک انتخاب جغرافیایی نیست، بلکه انتخاب یک جامعه با زبان، فرهنگ و سیستم قانونی (مبتنی بر حقوق مدنی فرانسه) متمایز است. موفقیت در کبک به شدت به توانایی ادغام در این جامعه عمدتاً فرانسوی‌زبان بستگی دارد.

برنامه‌های اصلی مهاجرتی کبک:

• برنامه نیروی کار ماهر کبک (Quebec Skilled Worker Program - QSWP یا Programme régulier des travailleurs qualifiés - PRTQ): این برنامه بر اساس یک سیستم امتیازبندی خاص استان کبک عمل می‌کند که عواملی نظیر سطح تحصیلات و رشته تحصیلی، سابقه کار، سن، مهارت در زبان فرانسه (و همچنین انگلیسی به عنوان زبان دوم)، داشتن پیشنهاد شغلی معتبر در کبک، ویژگی‌های همسر یا شریک زندگی، داشتن فرزند، و توانایی خودکفایی مالی را ارزیابی می‌کند. تأکید ویژه‌ای بر دانش زبان فرانسه در این برنامه وجود دارد و کسب امتیاز کافی در این بخش برای موفقیت بسیار مهم است.
• برنامه تجربه کبکی (Programme de l’expérience québécoise - PEQ): این برنامه یک مسیر سریع‌تر برای اخذ CSQ برای دو گروه اصلی است: فارغ‌التحصیلان بین‌المللی از مؤسسات آموزشی معتبر کبک (با مدرک واجد شرایط) و کارگران ماهر موقتی که دارای سابقه کار تمام‌وقت و ماهر در کبک هستند. یکی از الزامات کلیدی این برنامه، اثبات سطح پیشرفته‌ای از دانش زبان فرانسه (معمولاً از طریق آزمون‌های زبان استاندارد یا تکمیل تحصیلات به زبان فرانسه در کبک) است.
• برنامه‌های کارآفرینی، سرمایه‌گذاری و خوداشتغالی کبک: استان کبک برنامه‌های خاص خود را برای جذب سرمایه‌گذاران، کارآفرینان و افراد خوداشتغال دارد که شرایط و معیارهای متفاوتی با برنامه‌های مشابه فدرال دارند [ (اشاره به برنامه خوداشتغالی کبک)، ]. به عنوان مثال، برنامه خوداشتغالی کبک ممکن است نیازمند داشتن حداقل دارایی خالص مشخص (مثلاً 100,000 دلار کانادا)، حداقل دو سال سابقه کار خوداشتغالی در زمینه مورد نظر و ارائه یک سپرده اولیه باشد. برنامه کارآفرینی کبک نیز معمولاً شامل ارائه یک طرح کسب‌وکار، ایجاد یا خرید یک کسب‌وکار در کبک با سرمایه‌گذاری مشخص و تعهد به ایجاد شغل است. برنامه سرمایه‌گذاری کبک (که در حال حاضر بازنگری می‌شود) نیازمند سرمایه‌گذاری قابل توجهی از طریق یک واسطه مالی مورد تأیید و داشتن دارایی خالص بالا است.

اهمیت زبان فرانسه: در اکثر برنامه‌های مهاجرتی استان کبک، دانش زبان فرانسه نقش بسیار حیاتی و تعیین‌کننده‌ای دارد. دولت کبک به حفظ و ترویج زبان و فرهنگ فرانسوی در این استان اهمیت زیادی می‌دهد و این امر در معیارهای انتخاب مهاجران نیز منعکس شده است.

فرآیند اقدام: فرآیند مهاجرت به کبک دو مرحله‌ای است. ابتدا، متقاضی باید از طریق پورتال آنلاین Arrima یا سایر روش‌های مشخص‌شده توسط وزارت مهاجرت، فرانسوی‌سازی و ادغام کبک (MIFI)، برای یکی از برنامه‌های مهاجرتی کبک درخواست دهد. در صورت موفقیت و احراز شرایط، گواهی انتخاب کبک (CSQ) صادر می‌شود. پس از دریافت CSQ، متقاضی باید برای اقامت دائم به اداره مهاجرت فدرال کانادا (IRCC) درخواست دهد. IRCC مسئول بررسی‌های نهایی مربوط به سلامت، امنیت و عدم سوءپیشینه متقاضی و اعضای خانواده‌اش است. این فرآیند دو مرحله‌ای می‌تواند زمان‌بر باشد و متقاضیان باید برای هر دو مرحله برنامه‌ریزی کنند و بدانند که دریافت CSQ به معنای پایان کار نیست.

برای کسب اطلاعات دقیق و به‌روز در مورد برنامه‌های مهاجرتی کبک، مراجعه به وب‌سایت رسمی وزارت مهاجرت کبک (MIFI) و همچنین وب‌سایت immigrantquebec.com و بخش مربوط به کبک در وب‌سایت IRCC توصیه می‌شود.

شرایط و الزامات عمومی برای اخذ اقامت دائم

صرف‌نظر از برنامه مهاجرتی خاصی که انتخاب می‌کنید، برخی شرایط و الزامات عمومی وجود دارند که اکثر متقاضیان اقامت دائم کانادا باید آن‌ها را برآورده کنند.

• مهارت زبان: کلید ارتباط و موفقیت اثبات مهارت در یکی از زبان‌های رسمی کانادا، انگلیسی یا فرانسه، یک الزام اساسی برای اکثر برنامه‌های مهاجرت اقتصادی است. این مهارت از طریق ارائه نتایج آزمون‌های زبان استاندارد و مورد تأیید IRCC سنجیده می‌شود. برای زبان انگلیسی، آزمون‌های آیلتس جنرال ترینینگ (IELTS General Training) و سلپیپ جنرال (CELPIP - General Test) معتبر هستند. برای زبان فرانسه، آزمون‌های TEF Canada و TCF Canada مورد قبول می‌باشند. سطح زبان مورد نیاز، که با معیار سطح زبان کانادایی (Canadian Language Benchmark - CLB) برای انگلیسی و (Niveaux de compétence linguistique canadiens - NCLC) برای فرانسه بیان می‌شود، بسته به برنامه مهاجرتی متفاوت است. به عنوان مثال، برنامه نیروی کار ماهر فدرال (FSWP) حداقل CLB 7 در هر چهار مهارت زبانی را الزامی می‌داند، در حالی که برنامه تجربه کانادایی (CEC) بسته به سطح TEER شغل، به CLB 5 یا CLB 7 نیاز دارد و ویزای استارتاپ حداقل CLB 5 را می‌طلبد. باید توجه داشت که زبان تنها یک الزام برای کسب امتیاز یا واجد شرایط شدن نیست، بلکه یک ابزار حیاتی برای ادغام موفق در جامعه و بازار کار کانادا محسوب می‌شود. کانادا یک کشور دو زبانه است و توانایی برقراری ارتباط مؤثر برای یافتن شغل، ادامه تحصیل، و انجام امور روزمره ضروری است. بنابراین، سرمایه‌گذاری برای بهبود مهارت‌های زبانی فراتر از کسب حداقل نمره مورد نیاز، یک سرمایه‌گذاری برای آینده و موفقیت پس از ورود به کانادا است.

• تحصیلات: ارزیابی مدارک تحصیلی (ECA) برای اکثر برنامه‌های مهاجرت اقتصادی، اگر تحصیلات شما در خارج از کانادا انجام شده باشد، لازم است که مدارک تحصیلی خود را توسط یکی از سازمان‌های مورد تأیید IRCC ارزیابی کنید. این فرآیند به عنوان ارزیابی مدرک تحصیلی (Educational Credential Assessment - ECA) شناخته می‌شود. سازمان‌هایی مانند خدمات آموزشی جهان (WES)، خدمات ارزیابی مدارک بین‌المللی کانادا (ICAS)، و خدمات ارزیابی صلاحیت‌های بین‌المللی (IQAS) از جمله نهادهای تعیین‌شده برای انجام ECA هستند. گزارش ECA، معادل کانادایی مدرک تحصیلی خارجی شما را مشخص می‌کند و برای محاسبه امتیازات مربوط به تحصیلات در سیستم جامع رتبه‌بندی (CRS) اکسپرس اینتری و همچنین برای احراز شرایط اولیه برخی برنامه‌های مهاجرتی ضروری است. ECA نه تنها یک الزام بوروکراتیک است، بلکه به شما و کارفرمایان آینده در کانادا یک معیار استاندارد برای سنجش سطح تحصیلات ارائه می‌دهد و به IRCC در ارزیابی دقیق‌تر متقاضیان و به خود متقاضیان در درک بهتر جایگاه تحصیلی خود در سیستم کانادا کمک می‌کند، زیرا سیستم‌های آموزشی در کشورهای مختلف متفاوت هستند.

• سابقه کار: اهمیت تجربه شغلی مرتبط (ناک/تیر NOC/TEER) بسیاری از برنامه‌های مهاجرتی، به ویژه برنامه‌های اقتصادی، نیازمند داشتن سابقه کار ماهر و مرتبط هستند. برای تعریف و طبقه‌بندی مشاغل در کانادا، از سیستم طبقه‌بندی ملی مشاغل (National Occupational Classification - NOC) استفاده می‌شود. این سیستم اخیراً به ساختار جدیدی تحت عنوان TEER (Training, Education, Experience and Responsibilities) به‌روزرسانی شده است که مشاغل را بر اساس سطح آموزش، تحصیلات، تجربه و مسئولیت‌های مورد نیاز طبقه‌بندی می‌کند. انتخاب کد NOC/TEER صحیح برای سوابق کاری شما بسیار حیاتی است، زیرا واجد شرایط بودن برای یک برنامه خاص و همچنین امتیازات دریافتی شما در سیستم‌هایی مانند CRS، اغلب به داشتن تجربه در یک سطح TEER خاص و در یک شغل مشخص بستگی دارد. اشتباه در انتخاب کد یا عدم تطابق شرح وظایف شما با توضیحات رسمی NOC/TEER می‌تواند منجر به رد درخواست شود. بنابراین، ارائه مدارک دقیق و معتبر برای اثبات سابقه کار، مانند نامه‌های اشتغال از کارفرمایان که شامل جزئیات وظایف، مدت زمان اشتغال، و عنوان شغلی باشد، بسیار مهم است. مشاوره با یک متخصص مهاجرت در این زمینه می‌تواند برای اطمینان از صحت انتخاب کد NOC/TEER مفید باشد.

• تمکن مالی: اثبات توانایی تامین هزینه‌های زندگی اکثر متقاضیان برنامه‌های مهاجرت اقتصادی (به استثنای برخی موارد خاص مانند متقاضیان برنامه تجربه کانادایی (CEC) یا افرادی که دارای پیشنهاد شغلی معتبر در برخی برنامه‌های دیگر هستند) باید نشان دهند که پول کافی برای حمایت از خود و اعضای خانواده‌شان پس از ورود به کانادا را دارند. این مبلغ به عنوان وجوه اسکان (Settlement Funds) شناخته می‌شود. مبلغ مورد نیاز برای تمکن مالی توسط IRCC تعیین می‌شود، سالانه به‌روزرسانی شده و به تعداد اعضای خانواده (متقاضی اصلی، همسر و فرزندان تحت تکفل) بستگی دارد. بسیار مهم است که این وجوه متعلق به خود متقاضی بوده و نباید از شخص دیگری قرض گرفته شده باشد. این وجوه باید قابل دسترس و قابل انتقال باشند. تمکن مالی تنها یک عدد روی کاغذ نیست، بلکه نشان‌دهنده توانایی متقاضی برای گذراندن دوره اولیه اسکان در کانادا بدون اتکا به کمک‌های اجتماعی دولتی است. مهاجران جدید در بدو ورود ممکن است بلافاصله شغل پیدا نکنند و نیاز به منابع مالی برای پوشش هزینه‌های اولیه زندگی مانند مسکن، خوراک، و حمل و نقل دارند. الزام تمکن مالی تضمین می‌کند که مهاجران برای این دوره اولیه آمادگی دارند و فشار کمتری بر خدمات اجتماعی وارد می‌کنند. بنابراین، برنامه‌ریزی مالی دقیق و داشتن این وجوه به صورت قابل دسترس و بدون بدهی، برای یک شروع آرام و موفق در کانادا ضروری است.

جدول تمکن مالی مورد نیاز (بر اساس آخرین آمار IRCC در زمان نگارش - ارقام ممکن است تغییر کنند، همیشه به وب‌سایت رسمی IRCC مراجعه کنید)

• سلامت و عدم سوء پیشینه: معاینات پزشکی و گواهی پلیس به منظور حفظ سلامت و امنیت عمومی در کانادا، همه متقاضیان اقامت دائم و اعضای خانواده‌شان (همسر و فرزندان تحت تکفل) باید تحت معاینات پزشکی مهاجرت (Immigration Medical Exam - IME) قرار گیرند. این معاینات باید توسط پزشکانی انجام شود که مورد تأیید IRCC هستند (Panel Physicians). هدف از این معاینات اطمینان از این است که متقاضی دارای بیماری خاصی نیست که بتواند برای سلامت عمومی کانادایی‌ها خطرآفرین باشد یا اینکه وضعیت پزشکی او فشار بیش از حدی بر خدمات بهداشتی و اجتماعی کانادا وارد نخواهد کرد. علاوه بر این، متقاضیان 18 سال به بالا معمولاً ملزم به ارائه گواهی عدم سوء پیشینه (Police Certificate) از کشور محل تابعیت خود و همچنین از هر کشوری هستند که پس از رسیدن به سن 18 سالگی، به مدت شش ماه یا بیشتر (به صورت متوالی یا غیرمتوالی) در آن اقامت داشته‌اند. این الزامات برای محافظت از جامعه کانادا طراحی شده‌اند. هرگونه مشکل جدی در زمینه سلامت (که منجر به غیرقابل پذیرش شدن پزشکی شود) یا داشتن سوابق کیفری می‌تواند منجر به غیرقابل پذیرش شدن (Inadmissibility) فرد برای ورود به کانادا گردد. صداقت کامل و ارائه دقیق اطلاعات در این موارد بسیار حیاتی است، زیرا پنهان کردن اطلاعات می‌تواند پیامدهای جدی‌تری، از جمله ممنوعیت ورود به کانادا برای چندین سال، به دنبال داشته باشد.

فرآیند اقدام، هزینه‌ها و مدت زمان بررسی

پس از انتخاب مسیر مهاجرتی مناسب و اطمینان از احراز شرایط اولیه، فرآیند ارائه درخواست آغاز می‌شود. این فرآیند می‌تواند پیچیده و زمان‌بر باشد و نیازمند دقت و توجه به جزئیات است.

• گام‌های کلیدی در ارائه درخواست: از ایجاد پروفایل تا دریافت کارت اقامت اگرچه مراحل دقیق ممکن است بسته به برنامه مهاجرتی متفاوت باشد، اما یک فرآیند عمومی را می‌توان به شرح زیر ترسیم کرد:

  1. ارزیابی اولیه واجد شرایط بودن: بررسی دقیق شرایط برنامه مورد نظر و اطمینان از اینکه تمامی معیارها را برآورده می‌کنید.
  2. جمع‌آوری مدارک: این مرحله بسیار مهم و زمان‌بر است و شامل تهیه مدارکی چون نتایج آزمون زبان (مانند آیلتس)، گزارش ارزیابی مدرک تحصیلی (ECA)، مدارک هویتی (پاسپورت معتبر، شناسنامه)، گواهی‌های سابقه کار با جزئیات کامل، مدارک اثبات تمکن مالی، گواهی ازدواج (در صورت تأهل)، و سایر مدارک خاص هر برنامه می‌شود. تمامی مدارکی که به زبانی غیر از انگلیسی یا فرانسه هستند باید توسط مترجم رسمی ترجمه شوند.
  3. ایجاد پروفایل آنلاین: برای بسیاری از برنامه‌ها مانند اکسپرس اینتری یا برخی برنامه‌های استانی، ابتدا باید یک پروفایل آنلاین در سیستم مربوطه ایجاد کنید و اطلاعات خود را وارد نمایید.
  4. دریافت دعوتنامه یا نامزدی: در سیستم‌هایی مانند اکسپرس اینتری، پس از کسب امتیاز لازم در CRS، ممکن است دعوتنامه برای اقدام (ITA) دریافت کنید. در برنامه‌های استانی، ممکن است نامزدی استانی (Provincial Nomination) دریافت نمایید.
  5. ارسال درخواست کامل: پس از دریافت دعوتنامه یا نامزدی، باید درخواست کامل اقامت دائم خود را به همراه تمامی مدارک پشتیبان و پرداخت هزینه‌های لازم، در مهلت مقرر (معمولاً 60 یا 90 روز) به IRCC ارسال کنید. اهمیت دقت در تکمیل فرم‌ها و ارائه اطلاعات صحیح و کامل در این مرحله بسیار بالاست، زیرا هرگونه نقص یا اشتباه می‌تواند منجر به تأخیر یا رد درخواست شود.
  6. انگشت‌نگاری (Biometrics): اکثر متقاضیان بین 14 تا 79 سال باید اطلاعات بیومتریک خود (اثر انگشت و عکس) را در یکی از مراکز جمع‌آوری بیومتریک مورد تأیید IRCC ارائه دهند. هزینه بیومتریک معمولاً همزمان با ارسال درخواست پرداخت می‌شود.
  7. انجام معاینات پزشکی (IME): همانطور که پیشتر ذکر شد، شما و اعضای خانواده‌تان باید معاینات پزشکی را نزد یک پزشک معتمد IRCC انجام دهید.
  8. انتظار برای بررسی و تصمیم‌گیری: پس از ارسال درخواست کامل، IRCC پرونده شما را بررسی می‌کند. این مرحله ممکن است شامل بررسی‌های امنیتی، صحت مدارک و سایر ارزیابی‌ها باشد.
  9. دریافت تأییدیه اقامت دائم (COPR) و ویزای اقامت دائم: در صورت تأیید درخواست، شما یک سند به نام تأییدیه اقامت دائم (Confirmation of Permanent Residence - COPR) و در صورت نیاز (بسته به کشور تابعیت شما)، یک ویزای اقامت دائم در پاسپورت خود دریافت خواهید کرد.
  10. ورود به کانادا (Landing) و دریافت کارت اقامت دائم (PR Card): با در دست داشتن COPR و پاسپورت معتبر، باید قبل از تاریخ انقضای مشخص شده در COPR، به کانادا وارد شوید (فرآیندی که به آن لندینگ گفته می‌شود). پس از ورود و انجام تشریفات مربوطه در مرز، کارت اقامت دائم شما به آدرسی که در کانادا ارائه می‌دهید، پست خواهد شد.

• هزینه‌های دولتی و جانبی مرتبط با هر برنامه مهاجرت به کانادا با هزینه‌های مختلفی همراه است که باید از قبل برای آن‌ها برنامه‌ریزی مالی دقیقی انجام شود. در نظر گرفتن تمامی هزینه‌ها (دولتی و جانبی) برای جلوگیری از مشکلات مالی در طول فرآیند ضروری است. این هزینه‌ها به طور کلی به چند دسته تقسیم می‌شوند:

  • هزینه‌های بررسی درخواست (Processing Fees): این هزینه توسط IRCC برای بررسی پرونده شما دریافت می‌شود و برای اکثر برنامه‌ها غیرقابل استرداد است.
  • حق اقامت دائم (Right of Permanent Residence Fee - RPRF): این هزینه معمولاً برای متقاضی اصلی و همسر یا شریک زندگی او دریافت می‌شود و قبل از صدور ویزای اقامت دائم باید پرداخت گردد. در صورت رد شدن درخواست، این هزینه معمولاً قابل استرداد است.
  • هزینه انگشت‌نگاری (Biometrics Fee): برای جمع‌آوری اطلاعات بیومتریک دریافت می‌شود.
  • هزینه‌های استانی (برای برنامه‌های PNP): در صورت اقدام از طریق برنامه‌های نامزدی استانی، هر استان ممکن است هزینه جداگانه‌ای برای بررسی درخواست نامزدی دریافت کند که این مبلغ بین استان‌ها متفاوت است (مثلاً از 250 تا 1500 دلار کانادا).
  • هزینه‌های جانبی: این هزینه‌ها شامل موار