موزه مرسدس بنز، دروازه شهر اشتوتگارت - مجله پریها

موزه مرسدس بنز، نماد معماری پویا در آلمان

موزه مرسدس بنز ساختمانی است که بی درنگ به عنوان سمبل تحرک و پویایی معرفی می گردد. این موزه در میان شاه راه ، کارخانه های اتومبیل سازی و زمین های ورزشی قرار گرفته است. ساخت موزه تازه مرسدس بنز در تابستان 2003 در شهر اشتوتگارت کشور آلمان آغاز شد.

موزه مرسدس بنز همچون دروازه ای برای اشتوتگارت (محل تولد اتومبیل) عمل می نماید. این پروژه، سایتی حدود 60 هزار مترمربع را اشغال می نماید. پانل های آلومینیومی نما که در تضاد با شیشه های مورب قرار گرفته اند، پیکان های نقره ای آرم بنز (نشان سرعت، کیفیت و فناوری) را تداعی می نمایند.

موزه مرسدس بنز که در مجاورت بزرگراه B14 در ورودی شهر اشتوتگارت واقع شده است، تنها موزه در جهان است که بیش از 125 سال از تاریخ صنعت خودرو را از ابتدای پیدایش تا به امروز در خود جای داده است.

تعداد 160 دستگاه خودرو و بیش از 1500 وسیله مرتبط با صنعت خودروسازی در آن به نمایش گذاشته شده است.

ساختمان در نه طبقه به متراژ 16500 مترمربع ساخته شده است. بازدیدنمایندگان از طریق آسانسور به بالاترین قسمت ساختمان منتقل می شوند و مسیر بازدید از آنجا آغاز می گردد. در طول مسیری که به درب های خروجی منتهی می گردد بازدیدنمایندگان تجربه منحصربه فردی از تاریخچه صنعت خودروسازی را خواهند داشت. در جریان حرکت در آتریوم، در یکی از سه آسانسور دیدار نمایندگان یک نمایش کلی از موزه را از طریق صفحات کامپیوتری مشاهده می نمایند .

آسانسورها مانند کپسولی هستند با یک شکاف بزرگ در سطح چشم ناظر که بازدید نمایندگان تصاویری از تاریخ مرسدس بنز را که روی دیوارهای آتریوم نقاشی شده است را می بینند.

به طور معمول گرایش بر این است که موزه های اتومبیل، ساختمان هایی بسیار بزرگ باشند و از سازه های بسیار مقاوم (که قادر به تحمل وزن اتومبیل ها باشند) تشکیل شوند.

در این موزه استودیو UN (بن فن برکل) با درایت، بارهای ناشی از وزن اتومبیل ها را به 9 سطح تقسیم نموده اند. اما بار وارده به هر سطح به میزان بار یک اتوبان 6 بانده است.

با وجود سنگینی بسیار طبقات، سازه این موزه چندان سنگین به نظر نمی رسد؛ دو رمپ که به طور مارپیچ از میان سه هسته بتنی بالا آمده اند، آتریومی 42 متری را در قلب ساختمان ایجاد نموده اند.

هندسه مارپیچ استفاده از یک پلان شبدری را در این پروژه الزامی نموده است. رمپ های مارپیچ این ساختمان به وضوح شباهت های بسیاری به رمپ مارپیچ موزه گوگنهایم نیویورک اثر فرانک لوید رایت دارند.

ولی برخلاف ساختار موزه نیویورک، مارپیچ اولیه در موزه مرسدس بنز دور فضای مرکزی در هم پیچیده می گردد و بازدیدنمایندگان را به فضاهای نمایشی راهنمایی می نماید که شبیه پروانه کشتی در اطراف آتریوم مثلثی قرار دارند. یکی از دو مسیر، بازدیدنمایندگان را به فضاهای مختص به کلکسیون اتومبیل و کامیون راهنمایی می نماید. مسیر دیگر تاریخ شرکت را در تعداد فضای دو طبقه نمایش می دهد. در این پروژه ستون ها که پیرامون ساختمان سازماندهی شده اند، همگی به صورت V برعکس شکل گرفته اند تا مقاومت ساختمان را افزایش دهند. هر طبقه به شکل شبدر سه برگی 120 درجه می چرخد و شامل دو فضای نمایشی با آسانسور است.

منحنی های پیچشی این ساختمان اشاره ای واضح به طبیعت اتومبیل هایی که در داخل آن به نمایش گذاشته شده است، دارند. تکامل خردمندانه این فرم ها، استعاره ای برای حرکت اتومبیل ها است. این فضای منحنی شکل همچون گردابی است که به نمایش فضاهای داخلی ساختمان یاری می نماید.

پوشش ساختمان به علت سلطه بتن مسلح با وجود باریکه های وسیع شیشه ای، تو پُر به نظر می رسد. این ساختمان47/5 متر ارتفاع دارد و طرح آن، یک طرح غیرعادی متراکم است که با پخش شدن فضا در سطوح مختلف، با فرمی مارپیچ در اطراف فضای مرکزی، به فرم شبدر مرکزی سه برگی سازماندهی شده اند. این شیوه جالب سازماندهی موجب سرازیر شدن نور به داخل و فراهم کردن دید آزاد به فضاهای موزه می گردد.

اساس طراحی موزه بر قرار دادن آغاز مسیر نمایشگاه در بالاترین طبقه ساختمان (که یک رستوران با دید پانورما در آن واقع شده است) است. گلبرگ های شبدر سه برگی هرکدام مساحتی حدود 1100 مترمربع را در برمی گیرند.

برنامه های تدوین شده برای کل موزه به شکل فضاهای یک طبقه یا دو طبقه است تا توالی نمایش متفاوتی را به طور عمودی، در حرکت مارپیچی دوگانه توصیف کند. از این رو نمی توان کیفیت حرکت در این نمایشگاه را با سیالیت یک پارچه فضای نمایشگاهی موزه گوگنهایم نیویورک مقایسه کرد. به منظور ترکیب دو مسیر نمایش موزه، استودیو UN مارپیچ دوبل را در یک صفحه شبدر سه برگی طراحی نموده است، که از ترکیب سه دایره متقاطع به وجود آمده اند.که فصل اشتراک آن ها یک اتریوم سه گوش را تشکیل می دهد.

طبقات مدور حول آتریوم مرکزی چرخیده اند که به طور متناوب به صورت زوج و فرد تکرار می شوند. افراد دیدار نماینده خط لبه ساختمان را مانند یک ماشین زمان تعقیب می نمایند که این مسیر از یک دیوار آغاز شده و سپس در سقف ادامه یافته و بعد تبدیل به فضا می گردد.

به علت اینکه مسیر تاریخی اتومبیل های مرسدس بنز اغلب با مسیر دیگر تداخل پیدا می نماید، برای تمایز آن در طی مسیرها، گروه طراحی این مسیر تاریخی را در فضای دو طبقه ای که از نور مصنوعی بهره مند است،در حالی که مسیر دیگر شامل فضاهای یک طبقه ای با دیدهای پانوراما است، که از طریق دیوارهای شیشه ای منحنی به وجود می آیند. بازدیدنمایندگان به هنگام عبور از رمپ ها به علت زاویه موربی که رمپ ها دارند، به این نکته توجه می نمایند که نقاط مناسب برای نمایش اتومبیل ها به یک دیگر نزدیک یا از هم دور می شوند.

ارزش این ساختمان همچون آرم و نشانه (Logo) برای تولیدنمایندگان اتومبیل لازم است. از سوی دیگر طرح میانی شبدر سه برگی، آرم سه گوش مرسدس بنز را به یاد می آورد. این موزه خاص، اهمیت خود را نه تنها به خاطر خلاقانه بودن سازه و طرح، بلکه به خاطر تغییر در نگرش به معماری این گونه ساختمان ها که از طریق استودیو UN ارائه شد، به دست آورده است.

ساختمان درمجموع آن قدر به مجسمه شبیه است که تمایز بین اجزای معماری در آن بسیار مشکل است، به گفته وان برکل، سقف به آرامی به دیوار و سپس به کف تبدیل می گردد. سازماندهی فضاهای بدون ستون با دهانه های 300 متری، فضای آزادی ایجاد می نماید که نمایش وسایل نقلیه ای به بزرگی و سنگینی کامیون های سنگین آتش نشانی و اتوبوس امکان پذیر گردد. به گفته وارنر سوبک مهندس سازه پروژه، دهانه های این ساختمان باری مشابه دهانه های پل های بزرگراه تحمل می نمایند.

بن وار برکل

ساختمان مثل یک تندیس مبتکرانه دور شما پیچیده و چرخیده است. در یک آن، شما مردم و اشیا را می بینید و در آن دیگر هیچ نمی بینید.