ابرهای طوفانی را می شناسید؟ - مجله پریها

به گزارش خبرنگاران ، باید هوادار یک تیم فراموش شده باشید، در یک شهر بارانی، با دنیایی از آرزو. آن وقت فوتبال جلوه دیگری خواهد داشت و حکایت تازه ای. این ماجرای هواداران داماش است، هوادارانی که با تیم شان به لیگ 2 سفر نموده اند و لحظه ای از تیم شان دور نماندند. رشت یک تیم بزرگ و باشکوه دارد، تیمی به نام داماش که هواداران به آن زندگی داده اند و شور و هیاهوی آنها ضامن بقای تیم بوده. داماش می توانست برای همیشه فراموش گردد اما دوستداران فوتبال در رشت یادش را زنده نگه داشتند و حالا این داماش محصول عشق آنهاست. چه اتفاقی از این زیباتر و جذاب تر. داماش، تیمی که حالا یک قدم تا فینال جام حذفی فاصله دارد، از دوست داشتنی ترین تیم های فوتبال ایران است، تیمی با تماشاگران بسیار و البته خصوصی. رشت با نام ابوذر از دهه 50 و با نام استقلال رشت از اوایل دهه 60 تیمی دوست داشتنی داشت که طیف گسترده ای از دوستداران فوتبال در این شهر را مجذوب خود کرد. این تیم در سال 81 به پگاه واگذار شد تا صنایع شیر گیلان سرمایه گذاری تازه ای در ورزش رشت شروع کند. سالهای پیش از ورود پگاه، استقلال رشت هرگز تیم متمولی نبود و گاه با یاری های شهرداری و دیگر منابع مالی استانی روزگار می گذراند. پیش تر نیز چند علاقمند به ورزش می کوشیدند تا هزینه های تیمداری را بپردازند، هزینه هایی که گزاف نبود. پگاه که آمد هزینه ها دیگر چندین برابر شد. پگاه با ولخرجی کارش را شروع کرد و جذب بازیکنان گران قیمت و مربی خارجی از جمله برنامه هایش بود. برنامه هایی که به موفقیت نرسید و پگاه وقتی باثبات و با برنامه شد که دست از ولخرجی برداشت و عاقلانه تر قدم برداشت. اما پگاه پایان از ادامه تیمداری دست کشید و یک هولدینگ ثروتمند خریدار جدید تیم دوست داشتنی شهر شد. داماش که هنوز سر و صدای اختلاس بزرگ مالکش نپیچیده بود، سرمایه گذاری پر سر و صدایی را در رشت شروع کرد. امیر عابدینی مدیرعامل داماش بود و برای ساختن جار و جنجال، از پول های هولدینگ ثروتمند تا بخواهید خرج کرد. سالهای خوب هم فرا رسید اما سیاق مدیریت عابدینی نمی توانست عاقبت خوشی داشته باشد و نداشت. داماش که از سال 87 تیمداری در رشت را شروع نموده بود، بعد از چند فصل بدهی های بزرگ به جا گذاشت. فاش شدن اختلاس 3 هزار میلیاردی، نظم مالی داماش را بهرهم ریخت. عابدینی امتیاز تیم را پس از سقوط های پی در پی از رشت گرفت و پایان اثری از داماش باقی نگذاشت، به جز انبوهی از بدهی که هنوز هم پرداخت نشده اند. عابدینی و آن داماش از رشت رفتند اما هواداران داماش از شهر جدا نشدند. آنها دوباره باشگاه خود را ساختند، با عشق و موجی از ابراز علاقه. اسماعیل حاجی پور، عضو موثر شورای شهر رشت که مرد نام آشنایی برای ورزش بود و از دهه های پیش در همین استقلال رشت سمت هایی در هیات مدیره داشت، به علاقه هواداران داماش پاسخ مثبت داد. او با خرید امتیاز دسته دومی رهپویان رضوانشهر دوباره یک داماش دیگر ساخت. داماش جدید در لیگ دو عاشقانش را دور خود جمع کرد، دوباره محبوب مردم شهر شد و خانه ای تازه برای فوتبال رشت و بچه هایش. لابد می دانید صعود از لیگ 2 چه داستان پیچیده ای است و حتما می دانید تیمداری خصوصی چه حکایتی دارد. داماش حالا 3 فصل است که در لیگ 2 برای صعود کوشش می نماید. اما این بار اگرچه شاید به دلیل بحران های فراگیر اقتصادی، دست داماش از نظر اقتصادی خالی تر از فصول گذشته باشد، اما امیدها بیشتر است. سیامک فراهانی، سرمربی داماش سال جاری رویاهای بزرگ تری برای دوستداران داماش ساخته. او نه تنها در لیگ 2 نتایج درخشانی گرفته، بلکه در جام حذفی با تیمش تا نیمه نهایی پیش رفته و در یک قدمی فینال جام حذفی است. داماش یک مربی باهوش دارد، باهوش و باوقار. سیامک فراهانی در فوتبال رشت ظهور یک مربی جدید را نوید داده، یک مربی سختکوش و جدی که اهداف بزرگی را برای داماش نوشته و جام حذفی نشان داده که او و داماش چقدر بلندپرواز هستند. اگرچه هدف اول داماش صعود به لیگ یک است، اما شگفتی سازی در جام حذفی می تواند داماش را برای صعود قدرتمند تر کند. صعود داماش به جمع 4 تیم جام حذفی باید فرصتی باشد برای خودنمایی بیشتر و فراهم شدن فرصت هایی برای اسپانسرهای احتمالی. تیمداری خصوصی در فوتبال ایران چیزی شبیه شق القمر است، فوتبالی که درآمدزا نیست و حقوق باشگاه ها نیز پایمال می گردد. داماش اما فارغ از موفقیت در جام حذفی، دنبال یک موفقیت مهم تر است و برای صعود به لیگ یک کوشش می نماید. اگر می پرسید چگونه این تیم از لیگ 2 به نیمه نهایی جام حذفی رسیده، پاسخ شانس و اقبال نیست، پاسخ روشن و شفاف است: یک سرمایه گذاری خصوصی با هزار مشکل و دردسر که تعلق خاطر به فوتبال شهر از سختی های کار برای مالک کاسته است. یک مربی سختکوش و جدی که نشان می دهد نقشه های بزرگ در سر دارد و البته بازیکنانی که در جام حذفی و لیگ 2 فوق العاده بودند و درخشیدند. پیش از همه اینها اما یک عامل از همه مهم تر است، تماشاگرانی که عاشقانه تیم شان را دوست دارند. اگر عشق آنها نبود، اثری از داماش هم نبود. 11